ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΑΝΤΑ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ!

Υπήρχε κι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που 
απήντησε στον Σχη Στρόοπ (Waffen SS) : 
"Οι Ιεράρχες της Ελλάδος, στρατηγέ Στρόοπ, 
δεν τουφεκίζονται, απαγχονίζονται. 
Σας παρακαλώ να σεβασθήτε 
αυτήν την παράδοσιν".

                                                                                                                   

Οι Γερμανοί είναι ένα έθνος που έχει πολλά προτερήματα. Είναι εργατικοί, υπάκουοι και αποφασιστικοι οταν πρόκειται να πετύχουν εναν στόχο.

Από την εποχή του Μέγα Φρειδερίκου, που έδωσε τo όραμα μεγάλου έθνους

Το ελάττωμα τους, είναι κι αυτό πάνω στο οποίο όμως έχτιζαν και ξανάχτιζαν το έθνος τους,  ο σωβινισμός κι ο ιμπεριαλισμός. Στην αναζήτηση τους για να βρούν θέση στο παγκόσμιο αγγλοσαξωνικό γίγνεσθαι, έπρεπε πάντα να έχουν ζωτικό χώρο, με όλα τα γνωστά αποτελέσματα που είχε αυτή τους η επιδίωξη, για τα κράτη που ήταν στην σφαίρα επιρροής τους. Γινόνται πάντα βασιλικότεροι του βασιλέως, στο θέμα του Ιμπεριαλισμού, σε σύγκριση με τους Αγγλοσάξωνες που κρατούν τα σκήπτρα της παγκόσμιας κυριαρχίας.

στην τότε σχεδόν αδιάφορη “Αγία Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία”, στην διάλυση από τον Μέγα Ναπολέων, αναστηλώθηκε, έφτασε με το Β’ Ραιχ έξω από το Παρίσι, για να ξανακαταστραφεί στο Α’ Π.Π., για να φτάσει μερικά χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα, για να ισοπεδωθεί από τους Σοβιετικούς και να χτιστεί από το μηδέν στην οικονομική υπερδύναμη που είναι σήμερα.[...]

Στην Ελλάδα, αντίθετα, η ξενόφερτη κρατική νοοτροπία που μαςείχε επιβλήθει στο αναγεννημένο έθνος του ’21, δημιούργησε δύο σώματα στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό που αποκαλούμε έθνος κι αυτό απο αποκαλούμε κράτος. Το Ελληνικό Κράτος δεν είναι η εκφανση του ελληνισμού. Της εργατικότητας, της πρωτοπορίας, της συμμετοχής στα κοινά, της αδούλωτης επαναστατικότητας, που μας έφτασε μέχρι το 1912 και το 1940, έκτοτε μάλιστα ο κρατισμός υπερίσχυσε της ψυχής. Πάντα βλέπαμε το κράτος ξένο, μετά όμως τον πόλεμο κι η πολιτική ελίτ άρχισε να βλέπει το έθνος ώς ξένο σώμα για το κράτος.

Από την φοροδιαφυγή, μέχρι την “απλή” διαγραφή των κλήσεων, υπήρχε μεταξύ μας μια κοινή ανομολόγητη αλήθεια, ότι το κράτος δεν είναι δικό μας, δεν νοιώθουμε αλληλέγγυοι με το κράτος και το αντίστροφο.

Οι Ελληνες από την αρχαιότητα μέχρι την Ορθοδοξία είχαν την κοινωνία ως υπέρτατο αγαθό ενός ελεύθερου πολίτη, ειρήσθω εν παρόδω εδώ, πριν βρίσετε, δεν εννοώ τους Παπάδες αλλά την Ελληνική μεταφυσικη έννοια της διαχρονικότητας του “κοινωνείν”, τότε ήταν η Εκκλησία του Δήμου και αργότερα η Εκκλησία του χωριού, το κοινό σημείο αναφοράς που είχαν οι “αγράμματοι” Ελλήνες ως “βουλή-κοινή μοίρα” κατά την σκλαβιά, η Ορθοδοξία δεν είναι “επίσημη” θρησκεία όπως θέλουν οι Ιερώνυμοι, είναι Εκκλησία. Αν δεν είναι Εκκλησία θα αποσυντεθεί, γιατί δεν υπάρχει Πάπας να την κρατήσει.

Τα πολιτικά βδελυγματα, όπως ο Πάγκαλος λοιπόν, ήταν αυτοί που μας κυβερνούν εδώ και τριάντα χρόνια. Ειναι αυτοί που μας έχουν δημιουργήσει την απόστροφή μας για τα κοινά. Οι πολιτικές ελίτ που κυβερνούσαν το κράτος με τον αμοραλισμό και την ψυχολογική βια που τους έδινε η εξουσία. Η μόνη διαφορά που επέφερε η μεταπολίτευση ήταν ότι έβαλε και τους προθύμους της αριστεράς στο παιχνίδι, τους ιδεολόγους τους έφαγε η μαρμάγγα. Τα κόμματα δεν είναι αντίπαλοι, αλλά συνεργάτες στης εξουσία. Αλλάζουν θέσεις στην κοινόχρηστη καρέκλα του Πρωθυπουργού, κανείς δεν μπαίνει αν δεν εγκριθεί από τον ελέω θεού αρχηγό του κόμματος. Αυτό εξηγεί και την συνέχεια των πολιτικών δυναστείων. Είχε πεί χαρακτηριστικά κατά την πρώτη εκλογή του υιού του ο περιχαρής κι υπερήφανος πατήρ Βαρβιτσιώτης οτί “τα τελευταία 100 χρόνια υπάρχει πάντα ένας Βαρβιτσιώτης στην βουλή”.Αν δεν έχουν μάλιστα κι επιχειρηματίες, να διεκπεραιώσουν τα έργα αυτα, τους δημιουργούν! Δείτε γύρω σας μόνο ποιοι είναι οι πέντε ακατονόμαστοι Μεγαλοεπιχειρηματίες στην Ελλάδα! Κάντε google να δείτε τι ήταν αυτοί, πριν από 30 χρόνια και δείτε πχ πραγματικούς επιχειρηματίες που δούλεψαν για να αποκτήσουν κάτι και το αξίζουν, να μένουν εκτός της πίττας. Γιατί δεν είναι κακή η επιχειρηματικότητα, η διαπλοκή είναι μεμπτή.

Η πολιτική ελιτ, λοιπόν δεν έχει αλλό τρόπο επιβίωσης πέρα από την διατήρηση της στην εξουσία, με κάθε κόστος. Αυτή όμως κοστίζει και πολιτικά, αλλά κι οικονομικά. Πολιτικά, χρειάζεται την έγκριση των ισχυρών οικονομικά χωρών πρωτίστως των ΗΠΑ και δευτερευόντως της Ε.Ε. δηλαδή της Γερμανίας. Αφού δηλαδή ζουν αποκομμένοι από το λαό βρίσκουν άλλον! Μόλις δεχτούν την πολιτική έγκριση της global governence, που λέει κι ο ΓΑΠ, έρχεται κι η οικονομική βοήθεια. Υποβρύχια, αεροδρόμια, μετρό, SIEMENS, oλυμπιακοί αγώνες γίνονται τα οικονομικά τιμολόγια για να εισρεύσει το ζεστό χρήμα σε αυτή την πολιτική νομενκλατούρα. Ολα είναι νόμιμα! Αλλά είναι κι ηθικά;

Αυτό που ζούμε σήμερα, είναι το τέλος της διανομής του πλούτου της χώρας, προς τα πάνω. Μέχρι τώρα αγόραζαν δάνεια από το αέρα και τον πλούτο του ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας. Χρηματιστήριο, ομόλογα, θαλασσοδάνεια έφθασαν στα όρια τους. Τώρα αλλάζουν πλέον λαό, όπως αλλάζει το φίδι το δέρμα του. Αυτός ήταν κι ο λόγος της εσπευσμένης ψήφισης του νόμου περι Ιθαγενείας (Αλήθεια τι κάνει ο Αδωνις με τις υπογραφές; Τον κατάπιε το μνημόνιο;) κι ο βασικός λόγος της υπογραφής του μνημονίου. Το μνημόνιο δεν ήρθε λόγο της κρίση, ήταν στρατηγική επιλογή από την ημέρα εκλογής του ΠΑΣΟΚ.(εδώ) Πουλάνε τα ασημικά της χώρας για να σώσουν το τομάρι τους, μισθοί γαλέρας ή ανεργία, ακίνητα δημοσίου, ξεπούλημα κερδοφόρων και μή ΔΕΚΟ, διάλογος παραχωρήσεων με Τουρκία και Σκόπια. Πουλάνε ακόμη και το ίδιο το χρεός με το οποίο πλούτησαν! Ανταλλάσουν τα άχρηστα πλέον Ελληνικά ομόλογα με, ενυπόθηκα δάνεια!

Συνωστίζονται σαν τα ποντίκια, σε βυθιζόμενο πλοίο, στην αλυσίδα της άγκυρας για να σωθούν! Είναι όλα καλώς προσχεδιασμένα κι οργανωμένα, ακόμη και το δήθεν δήλιμμα των εκλογών ήταν μέσα στο σχέδιο ήδη από τον Μαίο για να κάμψουν τις τυχών αντιδράσεις. Από την Αριστερά μάλιστα που περίμεναν, εκ παραδόσεως τις αντιδράσεις, είχαμε άμεση διάσπαση του αντιμνημονιακού μετώπου, με πεμπτοφαλλαγγίτη τον Κουβέλη και τους συντρόφους του. Εχεί και κόρη να τον διαδεχτεί, να μην έχει κι αυτός “τζάκι”; (πρώτη στη λίστα του συνδυασμού “Δικαίωμα στη Πόλη”). Κοιτά να δείς που συμπάθησα και τον Τσίπρα μετά από αυτό!

Οσο για τον Σαμαρά, δεν τον περίμεναν και τους ήρθε λίγο ξαφνικό. Δεν ξέρω αν ο Σαμαράς τό κάνει γιατί το πιστεύει ή το κάνει για να συγκρατήσει την οργή του κόσμου, αυτό θα το δείξει ο χρόνος, αλλά μια αμηχανία την έχει προκαλέσει.

Οι επιθέσεις κι η πίεση να συμμορφωθεί ο Σαμαράς δείχνουν να έχει εγκλωβιστεί, όχι ο Σαμαράς αλλά ο ίδιος ο Παπανδρέου και τα εξαπτέρυγα του!

Ο Σαμαράς και το κατάπτυστο, γι αυτούς, επιτελείο του, πρόλαβαν ήδη από τις 7 Ιουλίου, να δείξουν στον κόσμο τα ελλατώμματα και τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής του μνημονίου. Επιγραμματικά να αναφέρω, υφεση, πληθωρισμό, έλλειμμα 11% κι όχι 8%, ανεργία, υπανάπτυξη.

Αν σήμερα ο Παπανδρέου πρέπει να κάνει  άμεσες, έστω τροποποιήσεις, στην πολιτική αδιεξόδου του μνημονίου, δεν μπορεί! Γιατί θα θεωρήθει ως δικαίωση του Σαμαρά! Αυτό για να γίνει χρειάζεται πολιτικό θάρρος, τομέας που δεν διακρίνεται ιδιαίτερα ο κ.Παπανδρέου μιας και τα βρήκε όλα έτοιμα, λόγω του ονόματος του. Βλέπουμε λοιπόν ένα θέατρο του παραλόγου, στην προσπάθεια της ελίτ, να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χρεωκοπημένης χώρας, χωρίς να αλλάξουν οι πολιτικοί που προκάλεσαν την χρεωκοπία!

Ο Αδωνις σκούζει στα κανάλια για τα θετικά του μνημονίου, η παρθένα Ντόρα αντιπολιτεύεται την ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ προέκυψε αντάρτισσα η Κατσέλη! Η Κατσέλη μάλιστα κέρδισε με τον σπαθί της να μην χαμηλώσουν οι μισθοί, αλλά να πάνε στο αστρονομικό ποσό 592,00 Ευρω! Τι επαιγμός αλήθεια!Γλιτώσαμε το συσσιτιο, τώρα όλοι στην Γαλέρα! Καλά ο Αρσένης δεν δούλευε στο ΔΝΤ πριν γίνει πολιτικός; Ασχετο αλλά…σχετικό ε;

Επεσε η βαστίλλη και δεν άκουσα τίποτα;

Ο Σαμαράς δεν έχει αλλή επιλογή, από το να κρατήσει την γραμμή που ακολουθεί. Να μην υπακούσει τις Σειρήνες της Εσπερίας, να μείνει ελεύθερος. Δεν είναι στείρα η ανυπακοή του όπως του ΚΚΕ, έχει πρόγραμμα. Εχει επιλέξει τον δύσκολο δρόμο, αν κρατηθεί θα δικαιωθεί, αν υποχωρήσει θα κάνει παρέα στον Καραμανλή.

Ο Γιώργος και τα εξαπτέρυγα του, έχουν παγιδευτεί στην υπεροψία και τον βοναπαρτισμό τους, δεν ξέρω τι άλλα πολιτικά αποθέματα κι ερρείσματα έχουν πια στην κοινωνία, αν και οι τελευταίες εκλογές δεν δικαιωσαν την αποψή μου, ότι ήρθε ήδη η φθορά τους, ελέγχουν τα μέσα, τους συνδικαλιστές, το κρατος. Θα πέσουν δύσκολα κι ίσως και καθόλου (συγκυβέρνηση).

Αλλά η ομιλιά της Μέρκελ στην Γερμανική βουλή, στην οποία έδωσε εύσημα στον κ.Παπανδρέου κι κατηγόρησε τον Σαμαρά ότι, αν και ομοϊδεάτης της είναι κατώτερος των περιστάσεων, μου απέδειξε για μια ακόμη φορά, οτι πάντα οι Γερμανοί θα βρίσκουν συνεργάτες στην Ελλάδα, ενώ οι λίγοι, οι τρέλοι θα παίρνουν τα βουνά.