Κάθε ρεκόρ αναλγησίας και αδιαφορίας σπάζουνε οι πολιτικοί του κ(υ)νοβουλίου «μας»! Προχθές μόλις είδα έναν από δαύτους, όχι και τόσο γνωστό, σε έναν δρόμο κοντά στη βουλή να χασκογελάει με την παρέα του.Και μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπέρα ΕΛΛΗΝΕΣ ήταν άστεγοι και κοιμόντουσαν σε αυτοσχέδια «κρεβάτια»-κασόνια!... Η απόλυτη αντίθεση, που όμως είναι η πιο τρανή απόδειξη της αποτυχίας αυτού του πολιτικού συστήματος που επιβλήθηκε πριν από 38 χρόνια στην χώρα μας και μας έφερε σήμερα στο χείλος της καταστροφής......
Και ρωτάω εγώ, ο δεδηλωμένος οπαδός του Γεωργίου Παπαδόπουλου και της «επάρατης» 7ετίας, σε τι είναι τελικά καλύτερη η μεταπολιτευτική περίοδος από την περίοδο 1967-1974; Δεν είναι αλήθεια, αναγνωρισμένη σήμερα πια από τους πάντες, πως επί «χουντικού» καθεστώτος μπήκαν οι βάσεις για μια νέα Ελλάδα;
Έγιναν τόσα έργα και τέτοιας ποιότητας που δεν είχαν γίνει ποτέ μέχρι τότε στην Πατρίδα μας; Η χώρα μας, αν και δεν είχε «κοινοβουλευτικό» σύστημα, ήταν παρ’ όλα αυτά μία ζώνη ειρήνης, γαλήνης και ευημερίας και πουθενά στον κόσμο δεν ακούστηκε καμία σοβαρή φωνή εναντίον της.
Και αν δεν υπήρχαν τα διάφορα ΠΑΚ, ΠΑΜ και άλλες ανοησίες των αριστερών και των τριτοκοσμικών, που ξεσήκωσαν ελάχιστους πάντως ξένους εναντίον της Ελλάδας, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί στην χώρα μας διαφορετικά...
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Απόμακρο το πολιτικό μας σύστημα από τον μέσο Έλληνα, αδυνατεί να κατανοήσει την σημερινή δύσκολη πραγματικότητα. Κάτι λογικό, αφού τα άτομα που το αποτελούν δεν δοκιμάστηκαν ποτέ τους ουσιαστικά μέσα στην κοινωνία, ούτε στην αγορά, στο εμπόριο, στην δημόσια διοίκηση...
Παρά είναι μόνο παιδιά του «κομματικού σωλήνα», μιας γραφειοκρατικής πραγματικότητας, όπου στοιβάζονται το κομματικό συμφέρον και οι προσωπικές φιλοδοξίες, δημιουργώντας έτσι μία κλειστή «κάστα», στην οποία δεν μπορεί να μπαίνει κανένας που είναι ανεπιθύμητος εκεί μέσα ή «ύποπτος»... Κάτι δηλαδή σαν «πολιτική μασονία»!
Γι’ αυτό και το σκάρτο αυτό σύστημα ποτέ δεν ανανεώνεται, παρά μόνο ανακυκλώνεται, αναπαράγοντας συνέχεια τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια μυαλά και τα ίδια ονόματα (οι γιοι παίρνουν τις θέσεις των μπαμπάδων, ύστερα τα εγγόνια και πάει λέγοντας...).
Πάμε λοιπόν στο τώρα. Νέος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ και... στον κόσμο του! Σαν να μην υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα βουλευτής ή υπουργός στην ζωή του, σαν να μην είχαν προηγηθεί τόσα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ – μια διακυβέρνηση που έκαψε τον τόπο μας... – βγήκε με το νέο σύνθημα
«Αρχίζουμε»!... Αδιάντροπα, θαρρείς και απευθύνεται σε ανόητα παιδάκια ή σε ανθρώπους χωρίς καμία μνήμη και σκεπτικό... «Αρχίζουμε» άραγε σε τι πράγμα; «Αρχίζουμε», δηλαδή συνεχίζουμε, με τα ίδια ακριβώς όπως και προηγουμένως πρόσωπα;
Με τις ίδιες κομματικές ταμπέλες και δομές; Με τα ίδια «τσιτάτα» από τα κομματικά «πράσινα» εγχειρίδια, που και αυτά ανακυκλώνουν, σαν χαλασμένος αέρας, τις ίδιες σκάρτες πια σκέψεις; Αυτά που λέγονταν πριν από 25-30 χρόνια ή και παραπάνω; Ανταποκρίνονται όλα αυτά στην σημερινή μας ζωή και στις ανάγκες μας;
Το ΠΑΣΟΚ ζει βυθισμένο στον μικρόκοσμό του. Μέλημα των στελεχών του ένα και μοναδικό, η υπεράσπιση των ιδιοτελών τους συμφερόντων, του κομματικού τους στρατού, που έχει κατακάτσει πάνω στο δημόσιο σαν βδέλλα και το απομυζεί φοβερά, σκοτώνοντας στην Ελλάδα την ανάπτυξη... Και από κοντά το συνεπικουρεί η αριστερά και η «πρόοδος», συμβάλλοντας και αυτή – ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις της «προόδου» – στην γενική απαξίωση της Πατρίδας μας και στην κατάπτωσή της σε όλους τους τομείς... Αποτέλεσμα βέβαια υπήρξε η σημερινή αδιέξοδη κατάσταση, που οδήγησε τον μεν λαό μας σε εξαθλίωση, την δε χώρα σε περίγελω της Ευρώπης και του κόσμου...
Από κοντά και η κάλπικη «δεξιά» της χώρας μας, αυτός ο πολιτικός καρπαζοεισπράκτορας, που από το 1974 και εντεύθεν βρίσκεται συνέχεια σε θέση αμύνης έναντι της αριστερής προέλασης και γι’ αυτό το λόγο έχουμε την γνωστή κυριαρχία της αριστεράς στα γράμματα, στις τέχνες, στην επιστήμη, αλλά και στην παραγωγή ιδεολογικής σκέψης κτλ.
Όποιος δε μη αριστερός τύχει να είναι διανοούμενος και να παράγει πολιτική σκέψη, λόγο και πράξη αντιμετωπίζεται από τους μαρξιστές ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους κτλ. ως «φασίστας», «χουντικός» ή και «νεοναζί» κτλ. Και έτσι απαξιώνεται ολόκληρος ο πατριωτικός χώρος και συνεχίζεται ατάραχο το μονοπώλιο της αριστεράς, με όλες τις επιβλαβείς συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο για το μέλλον της Πατρίδας μας...
Όλα αυτά όμως υπήρξαν έργο βασικά της Νέας Δημοκρατίας, που από την μια μεριά έδινε ελεύθερο χώρο στην επικράτηση της αριστεράς, αλλά από την άλλη μεριά έφραζε τον δρόμο σε κάθε σωστή πατριωτική κίνηση... Και πάνω απ’ όλα η Νέα Δημοκρατία ήταν και αυτή, σαν το ΠΑΣΟΚ, υπηρέτης της Νέας Σιωνιστικής Τάξης στον τόπο μας...
Στον κόσμο του ζει το πολιτικό μας σύστημα, μακριά από κάθε κοινωνική διεργασία και έχοντας μεσάνυχτα από τα προβλήματα αυτού εδώ του τόπου... Και αυτό ισχύει βασικά για τα δύο μεγάλα κόμματα, που δυστυχώς καθόλου δεν άλλαξαν την τελευταία αυτή διετία της καταστροφής. Συνεχίζουν να οδεύουν και πάλι στον ίδιο παλιό και δοκιμασμένο (αλλά αποτυχημένο και τραγικό...) δρόμο!
Όμως στο τέλος του δρόμου υπάρχει ο γκρεμός, τον οποίο δεν βλέπουν, ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν... Το αν θα πέσει στον γκρεμό και η Ελλάδα, αυτό θα φανεί από τον βαθμό ετοιμότητας και αποφασιστικότητας του λαού μας. Που θα πρέπει να διώξει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αυτούς τους προδότες και δοσίλογους από την εξουσία και από την χώρα μας την ίδια!
Απολλόδωρος Θεοδώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου