Μια απίστευτη υπόθεση κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος

Η ελληνική πραγματικότητα ουδέποτε παύει να μας εκπλήσσει, όσο εξοικειωμένοι κι αν είμαστε με τα απίστευτα και αναπάντεχα που μπορούν να προκύψουν εκεί όπου έχει βάλει το χέρι της η δημόσια (κακο)διοίκηση.....

Όπως διαβάζουμε στο σχετικό δημοσίευμα από το naftemporiki.gr, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα Ολυμπιακά έργα θα μας στοιχειώνουν με το ανεξέλεγκτο κόστος τους, την αδιαφορία για τη μεταολυμπιακή αξιοποίησή τους, αλλά και για την προχειρότητα και την έλλειψη οργάνωσης που χαρακτήρισε την κατασκευή τους. Οπως αποδεικνύεται στην πράξη, οι απαράδεκτοι χειρισμοί γύρω από τα έργα που έγιναν για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 δεν σταματά να βρίσκεται στην επικαιρότητα ακόμη και τώρα, οκτώ χρόνια μετά.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα; Οπως αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας, το κτήριο του Badminton, στου Γουδή, είναι αυθαίρετο και προφανώς θα πρέπει να γκρεμιστεί! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, ότι το Δημόσιο προχώρησε στην κατασκευή του αυθαιρέτως ή ότι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης κινήθηκε με δέκα χρόνια καθυστέρηση για να αποφασίσει για το συγκεκριμένο θέμα; Ασχετα από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με την απόφαση αυτή, στο σκέλος της που αφορά το περιβάλλον, το Badminton ήταν ένα από τα δύο μόνον ακίνητα που αξιοποιήθηκαν μετά τους Ολυμπιακούς και απέφεραν έσοδα στο Δημόσιο.

Οι επιχειρηματίες που ανέλαβαν τη διαχείριση του θεάτρου προχώρησαν σε επενδύσεις και δημιούργησαν θέσεις εργασίας, σχεδιασμός ο οποίος οφείλει τώρα να ανατραπεί, αν πρέπει να τηρηθεί η νομιμότητα. Εκτός αν λάβουμε υπόψη μας πως καμιά αυθαιρεσία δεν τιμωρείται στην Ελλάδα, οπότε και αυτή η επιχείρηση θα συνεχίσει να λειτουργεί υπό καθεστώς παρανομίας, ποντάροντας την τύχη της στις διαθέσεις όχι μόνο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, αλλά και των αρμόδιων κρατικών λειτουργούν όλων των βαθμίδων, οι οποίοι θα κρίνουν αν θα συνεχίσει ή όχι την ύπαρξή της.

Οσο για άλλους επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για τα κρατικά ακίνητα, τι συμπεράσματα θα μπορούσε να βγάλει κανείς; Η εξέλιξη αυτή σαφώς θα τους κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικούς και αυτό ανεξάρτητα από τις όποιες ανάγκες υπάρχουν για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να προσπαθούμε να ανατάξουμε την οικονομία, εξαντλώντας κάθε δυνατότητα προσέλκυσης νέων επενδύσεων.