Γιατί οι Financial Times παίζουν τα ρέστα τους για την Ελλάδα;

Η Γρενάδα είναι ένα μικροσκοπικό κράτος της Καραϊβικής,με 110 χιλιάδες κατοίκους.Το 1983, ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέηγκαν διέταξε τον αμερικανικό στρατό να εισβάλλει στη χώρα,εξ αιτίας της παρουσίας Κουβανών εργατών και στρατιωτικών συμβούλων.....

Η Γρενάδα δεν αποτελούσε φυσικά κανένα κίνδυνο για τις ΗΠΑ, είχε όμως μεγάλη συμβολική αξία: καμιά χώρα της περιοχής δεν έπρεπε, ούτε καν να διανοηθεί, να ξεκινήσει παρτίδες με την Κούβα. Η Γρενάδα δεν έχει στρατό, παρά μόνο αστυνομία και κάποιες δυνάμεις της ακτοφυλακής. Η αμερικανική στρατιωτική επιχείρηση ήταν η μεγαλύτερη μετά το Βιετνάμ. Είχε την κωδική ονομασία "Επείγουσα Οργή".

H επείγουσα, χωρίς ιστορικό προηγούμενο παρέμβαση της γερμανικής έκδοσης των Financial Times στις ελληνικές εκλογές, ακυρώνει ολόκληρη την τρομοκρατική εκστρατεία των τελευταίων εβδομάδων, που κορυφώθηκε με την συνέντευξη Ολάντ: αφού, όπως μας προειδοποίησε ο... φιλέλλην Γάλλος πρόεδρος, οι Γερμανοί  μας περιμένουν στη γωνία για να μας πετάξουν από την ευρωζώνη, αν δεν ψηφίσουμε σωστά, τι ζόρι τραβάει η γερμανική εφημερίδα να φέρει στον ίσο δρόμο τον ελληνικό λαό, με πρωτοσέλιδο άρθρο και μάλιστα γραμμένο στα ελληνικά;

Το διακύβευμα των εκλογών δεν αφορά την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.  Όποιος πιστεύει ότι με την Ισπανία και την Ιταλία στα πρόθυρα του bailout,η Μέρκελ θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας στην ευρωζώνη, ή ότι ο Ομπάμα είναι τόσο αφελής ώστε να επιτρέψει το ξεκίνημα μιας ανεξέλεγκτης κρίσης μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές για την δεύτερη θητεία του, δεν έχει ιδέα από  πολιτική. Το ίδιο το άρθρο της εφημερίδας  ομολογεί την πανευρωπαϊκή σημασία: «Την Κυριακή γίνονται ιστορικές εκλογές, οι οποίες θα είναι καθοριστικές ακριβώς επ’ αυτού(της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη) αλλά και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης».

Οι Γερμανοί έχουν αφηνιάσει για 2 λόγους: πρώτον, επειδή φοβούνται  την ανατροπή, στις ελληνικές κάλπες, της νεοφιλελεύθερης ατζέντας που έχουν επιβάλλει στην Ευρώπη και από την οποία κερδίζουν δεκάδες δις τον χρόνο.  Δεύτερον- και εδώ έχουν σύμμαχους την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τους Γάλλους σοσιαλιστές- θεωρούν ότι η εκλογική επικράτηση της αριστεράς στην Ελλάδα θα δρούσε καταλυτικά σε διεργασίες που έχουν ξεκινήσει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κυβέρνηση με αριστερό προσανατολισμό έχει να εμφανιστεί στην Ευρώπη από τους Εργατικούς της δεκαετίας του 70 και, εν μέρει, από την νίκη του Μιτεράν στην Γαλλία το 1981, που οδήγησε σε κυβέρνηση με την συμμετοχή του ΚΚ Γαλλίας.

Ο ρόλος των Σοσιαλιστών, ή ότι έχει απομείνει απ αυτούς, είναι κυριολεκτικά κωμικοτραγικός.  Στην Ελλάδα, παραδείγματος χάριν, είναι το ΠΑΣΟΚ που μεσολάβησε για την συνέντευξη με τον Ολάντ, από την οποία ωφελημένη βγαίνει... η ΝΔ.  Είναι τόσο μεγάλη η αγωνία του κ. Βενιζέλου να μην βγει η αριστερά, ώστε θα προτιμούσε να αποσύρει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές: επειδή δεν μπορούσε να το κάνει, αποφάσισε να το εξαφανίσει στην προεκλογική εκστρατεία. Προεξοφλώντας μάλιστα-άλλη ιστορική πρωτιά- και την ήττα του, μέσα από την προαναγγελία της «ανασύστασης» του κόμματος, το βράδυ των εκλογών! Πόσοι θα ψηφίσουν ένα κόμμα, του οποίου ο πρόεδρος εξαγγέλλει ότι θα το αλλάξει, επειδή δεν θα φέρει καλά αποτελέσματα; Ο κ. Βενιζέλος πάει για μονοψήφιο ποσοστό, αλλά θα χαρεί, μια πιθανή νίκη της ΝΔ ,σαν να ήταν δικιά του.

Οι Γερμανοί και οι εγχώριοι συνεργάτες τους, παίζουν τα ρέστα τους. Η εγχώρια διαπλοκή διαβλέπει  ότι μπορεί το πάρτι να τελειώσει, από εδώ και οι στυγνές προτροπές σε εργαζόμενους μεγάλων επιχειρήσεων να ψηφίσουν ΝΔ, ενέργειες που συνιστούν αντιδημοκρατική εκτροπή και δεν έχουν προηγούμενο στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας.

Μετά από αρκετές παρεμβάσεις στα προεκλογικά πράγματα που τελικά θεωρήθηκε ότι βοηθούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, το γερμανικό κατεστημένο είχε αποφασίσει να το βουλώσει. Και το κράτησε για 2 εβδομάδες.  Γράφοντας ένα άρθρο που γνωρίζουν καλά ότι θα προκαλέσει το εθνικό φιλότιμο, οι Γερμανοί το παίζουν κορόνα γράμματα, επιβεβαιώνοντας την πρόσφατη ρήση του Ζίζεκ: η καρδιά των λαών της Ευρώπης χτυπά στην Ελλάδα.

[Του Στέλιου Κούλογλου, από tvxs.gr]