Σαν τα στραγάλια έπαιρνε τα εκατομμύρια από την Πειραιώς η Αρετή Τσοχατζοπούλου. Καταλάβατε γιατί δεν τολμούν να στείλουν δικαστικούς στις τράπεζες;

Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια του μνημονί0υ και την περιβόητη “ανακεφαλαιοποίηση”. Φανταστείτε πόσες εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις θα ανακάλυπταν οι δικαστικοί που θα έκαναν διαχειριστικό έλεγχο στις τράπεζες για να δουν που πήγαν τα δισεκατομμύρια του Ελληνικού λαού…

Όπως ακριβώς πρότειναν ο Τσίπρας και ο Καμμένος ως προϋπόθεση συγκυβέρνησης…

Την ίδια στιγμή, οι πολιτισμένες χώρες του νότου (όχι η μπανανία), απαιτούν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των εκεί τραπεζών να γίνουν από την ΕΚΤ και τα ποσά να μην εγγραφούν στο δημόσιο χρέος. Πιέζουν μάλιστα προς αυτή την κατεύθυνση, την ιδια στιγμή που η διαπλοκή στην Ελλάδα… αγκομαχεί μην τυχόν και γίνει καμμιά τέτοια γκέλα.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος για να καταλάβει το γιατί. Όπως έγινε στην Αμερική και την Ισπανία, όποια διοίκηση τράπεζας ρίξει το μαγαζί στα βράχια, παύεται άμεσα και στις περισσότερες περιπτώσεις βγαίνει με βραχιόλια από το γραφείο. Όπως επίσης, όποιος δίνει έστω και ένα Ευρώ για ενίσχυση, το πρώτο που κάνει, είναι να διατάξει έλεγχο σε βάθος για να καταλάβει που πάνε τα λεφτά του.

Όχι όμως στην μπανανία. Στην Ελλάδα που μέχρι πριν λίγους μήνες ο Βενιζέλος παραμύθιαζε ότι “η στήριξη των τραπεζών δεν θα περάσει στο δημόσιο χρέος” ενώ ήξερε πολύ καλά ότι θα περνούσε. Στην Ελλάδα που οι διοικήσεις των τραπεζών σφυροκοπούνται με αποκαλύψεις από το Ρόιτερς αλλά τα Ελληνικά ΜΜ”Ε” δεν βγάζουν άχνα, ενώ ο κύριος Προβόπουλος, ο υποτιθέμενος αρμόδιος για τον έλεγχο όλης αυτής της πανήγυρης, παραμένει στην θέση του. Με την πίεση της ΕΚΤ βεβαίως, που έτσι εγγυάται ότι δεν θα πληρώσει ούτε ένα Ευρώ, αφού οι “αναδιαρθρώσεις” γίνονται στα ασφαλιστικά ταμεία, στα ΝΠΔΔ, στους δύστυχους ιδιώτες που εμπιστεύθηκαν το Ελληνικό κράτος κλπ.

Το ότι οι διοικήσεις των τραπεζών και ο κύριος Προβόπουλος δεν αναρωτήθηκαν ποτέ, δεν ενημέρωσαν κανέναν για παρόμοιες χρηματοδοτήσεις, ίσως αποτελεί πταίσμα μπροστά στο μέγεθος του εγκλήματος που είναι η εκποίηση της χώρας. Ή η απόδοση του υγιούς κομματιού της ΑΤΕ σε τραπεζίτες με “κρυστάλλινο” και καταπράσινο παρελθόν.