Προωθείται πυροδότηση εμφύλιου πολέμου στην Τουρκία μέσω του συριακού τέλματος
Του Mahdi Darius Nazemroaya*
Voltaire Network
17 Αυγούστου 2012
Μέσω τoυ πολυσυζητημένου δόγματος των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», η τουρκική κυβέρνηση είχε παρουσιάσει μια ρεαλιστική πιθανότητα μιας πολιτικής που προϋποθέτει «φιλία με όλους». Σήμερα, ωστόσο, έχει πλέον γίνει η ίδια εχθρός όλων, συμπεριλαμβανομένων και των δικών της πολιτών,...
υιοθετώντας πολιτικές που την έχουν θέσει σε πορεία σύγκρουσης με την καταστροφή. Ο γεωστρατηγικός αναλυτής, Mahdi Darius Nazemroaya*, εκτιμά ότι, αφού πείστηκε από τους Δυτικούς ότι πρέπει να καταστρέψει τους δεσμούς της με τη Συρία, η Άγκυρα έχει θέσει τα θεμέλια για την αποσταθεροποίηση της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας, εναποθέτοντας τη χώρα στα χέρια των ίδιων δυνάμεων των οποίων την επικίνδυνη στρατηγική αυτή τη στιγμή υπηρετεί.
Η ίδια η Τουρκία είναι ένας σημαντικός στόχος για αποσταθεροποίηση, κοινωνικές ταραχές, και τελικά «βαλκανοποίηση», μέσω της συμμετοχής της στην αμερικανοκίνητη πολιορκία της Συρίας. Η Άγκυρα έχει καταστρέψει τους δεσμούς της με τη Συρία για χάρη της αποτυχημένης νεο-οθωμανικής περιφερειακής πολιτικής της. Η τουρκική κυβέρνηση επιδιώκει ενεργά την αλλαγήτου καθεστώτος, κατασκοπεύει τη Συρία για λογαριασμό του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της Συρίας, στηρίζει τις τρομοκρατικές ενέργειες και την ανομία που διαπράττονται σήμερα στην περιοχή και παρέχει επιμελητειακή υποστήριξη για την εξέγερση στο εσωτερικό της Συρίας.
Οι πιθανότητες να υπάρξει κάποια μορφή τουρκικής περιφερειακής ηγεμονίας στα πλαίσια του νεο-οθωμανισμού έχουν ξεθωριάσει. Τα νότια σύνορα της Τουρκίας έχουν μετατραπεί σε κόμβους κατασκοπικών δραστηριοτήτων μυστικών υπηρεσιών και υλικοτεχνικού εφοδιασμού για λογαριασμό της CIA και της Mossad, που λειτουργούν στην εντέλεια χάρη στο «νευραλγικό κέντρο» μυστικών υπηρεσιών με έδρα την τουρκική πόλη Άδανα. [1] Παρά τις διαψεύσεις της Τουρκίας, τα δημοσιεύματα σχετικά με το κέντρο στα Άδανα είναι αδιαμφισβήτητα, για να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι Τούρκοι αξιωματικοί έχουν συλληφθεί σε μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συριακής Δημοκρατίας.
Το τουρκικό Εργατικό Κόμμα έχει επίσημα καταγγείλει τις δραστηριότητες αυτές, απαιτώντας την άμεση απέλαση του Γενικού Πρόξενου των ΗΠΑ στα Άδανα, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο «για τον σχεδιασμό και την ενορχήστρωση των δραστηριοτήτων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στη Συρία». [2] Οι Τούρκοι βουλευτές Μehmet Ali Ediboglu και Μevlut Dudu έχουν επίσης καταθέσει ότι οι ξένοι μισθοφόροι έχουν ενοικιάσει σπίτια [3] στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία και ότι τουρκικά ασθενοφόρα επιδίδονται ενεργά σε λαθρεμπόριο όπλων για λογαριασμό των έμμισθων ξένων ανταρτών στο εσωτερικό της Συρίας. [4]
Η τουρκική περιφερειακή απομόνωση
Εάν το συριακό κράτος καταρρεύσει, η γειτονική Τουρκία θα είναι ο μεγαλύτερος χαμένος. Ο Τούρκος πρωθυπουργός RecepTayyip Erdogan και η κυβέρνησή του κατά ένα ακατανόητο τρόπο προετοιμάζουν την Τουρκία για την καταστροφή. Εκτός από τις ιστορικά κακές σχέσεις της Άγκυρας με την Αρμενία, ο Erdogan έχει καταφέρει να αποξενώσει με μια μόνο κίνηση την Ρωσία και τρεις από τους πιο σημαντικούς γείτονες της Τουρκίας. Αυτό έχει βλάψει την τουρκική οικονομία και έχει διαταράξει την ομαλή ροή των τουρκικών αγαθών.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει επίσης ξεκινήσει ένα ανελέητο κυνήγι εναντίον ακτιβιστών που διαμαρτύρονται για την πολιτική της Τουρκίας έναντι της Δαμασκού. Η ελευθερία των τουρκικών μέσων ενημέρωσης έχει επηρεαστεί, καθώς ο Erdogan έχει προχωρήσει στην θέσπιση νομοθεσίας για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης των μέσων ενημέρωσης. Ο πρωθυπουργός Erdogan και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu έφτασαν στο σημείο να καταφερθούν εναντίον "δημοσιογράφων που δημοσίευσαν συνέντευξη του Σύριου Προέδρου Assad στην εφημερίδα Cumhuriyet, κατηγορώντας τους για προδοσία, επειδή είχαν αμφισβητήσει την επίσημη τουρκική θέση όσον αφορά την κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού αεροπλάνου στη Συρία [το οποίο εκτελούσε αναγνωριστική κατασκοπευτική πτήση]".[5]
Στα ανατολικά της χώρας, οι εντάσεις κλιμακώνονται ανάμεσα στην ίδια την Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν. Η Βαγδάτη επανεξετάζει τους διπλωματικούς δεσμούς της με την τουρκική κυβέρνηση, επειδή η Άγκυρα ενθαρρύνει την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ να ενεργεί ανεξάρτητα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Ιράκ. Η κυβέρνηση Εrdogan ακολουθεί αυτή την τακτική εν μέρει ως αποτέλεσμα της σθεναρής αντίθεσης της Βαγδάτης στην αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και εν μέρει λόγω της ενίσχυσης της συμμαχίας μεταξύ Ιράκ και Ιράν. Η Τεχεράνη, από την άλλη πλευρά, έχει καταργήσει την είσοδο χωρίς βίζα των Τούρκων πολιτών στο Ιράν και επεσήμανε στην τουρκική κυβέρνηση ότι μοχλεύει την πυροδότηση μιας περιφερειακής σύγκρουσης στη Συρία, η οποία θα "κάψει" τελικά καιτην ίδια την Τουρκία.
Η καλλιέργεια εσωτερικών εντάσεων και διχασμού στην Τουρκία
Παρ' όλες τις πατριωτικές ομιλίες που διοργανώνονται από την τουρκική κυβέρνηση με σκοπό να συσπειρώσουν τον τουρκικό λαό εναντίον της Συρίας, η Τουρκία είναι βαθιά διχασμένο έθνος όσον αφορά τις απόψεις για τις εχθροπραξίες του Εrdogan εναντίον της Δαμασκού. Ένα σημαντικό τμήμα της «Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης» (κοινοβουλίου) της Τουρκίας (Meclis) και των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχει επικρίνει τον Εrdogan για την παραπλάνηση τον τουρκικού λαού και την ένταξη της χώρας τους σε μια πορεία προς την καταστροφή. Συχρόνως, υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των πολιτών τηςΤουρκίας σχετικά με τη συνεργασία του Εrdogan με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και τις αραβικές δικτατορίες -όπως αυτές τουΚατάρ και της Σαουδικής Αραβίας- κατά της Συρίας και άλλων χωρών. Η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών αντιτίθεται στους δεσμούς της Τουρκίας με το Ισραήλ, την φιλοξενία των εγκαταστάσεων του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, τα σχέδια αντιπυραυλικής ασπίδας, καθώς και τη συνεργασία με τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το δεύτερο σε δύναμη πολιτικό κόμμα της Τουρκίας και κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταδίκασε την κυβέρνηση της Άγκυρας για την πολιτική που ασκεί στη Συρία. Ο ηγέτης του κόμματος, Kemal Kılıçdaroğlu, κατηγόρησε ανοιχτά τον πρωθυπουργό Erdogan για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας. [6] O Kılıçdaroğlu, από κοινού με άλλα πολιτικά κόμματα της Τουρκίας, έχουν καταδικάσει τον Erdogan και το κόμμα του «της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης» για τους χειρισμούς του.
Ο Devlet Bahceli, ηγέτης του Κόμματος της Εθνικιστικής Κίνησης, έχει προειδοποιήσει την τουρκική κυβέρνηση να μην παρασύρει τη χώρα σε πόλεμο με τη Συρία μέσω στρατιωτικής παρέμβασης. "Ορισμένες Δυτικές χώρες έχουν ασκήσει πίεση στην Τουρκία προκειμένου να επέμβει στη Συρία. Η Τουρκία δεν θα πρέπει να πέσει σε αυτή την παγίδα", υπογραμμίζει ο Bahceli, ο οποίος ηγείται του τρίτου μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος της Τουρκίας και έχει ήδη προειδοποιήσει τον Erdogan, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου.[7]
Το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, το τέταρτο σε δύναμη τουρκικό πολιτικό κόμμα, διευκρίνισε επίσης ότι είναι εναντίον ενός πολέμου κατά της Συρίας. [8] Ο πολιτικός Selahattin Demirtas, ένας από τους ηγέτες του κόμματος αυτού, έχει προειδοποιήσει ότι οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση της Άγκυρας στη Συρία θα παρασύρει την Τουρκία σε ένα ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο. [9]
Ο Hasan Basri Ozbey, ο αναπληρωτής ηγέτης του τουρκικού Εργατικού Κόμματος, έχει ανακοινώσει ότι το κόμμα του θα καταθέσει καταγγελία εναντίον του ΤούρκουΠροέδρου Abdullah Gul στο τουρκικό κοινοβούλιο (Meclis) και το τουρκικό Ανώτατο Δικαστήριο, επειδή το Εργατικό Κόμμα "έχει σαφείς ενδείξεις ότι [ο Gul ] υποκίνησε τρομοκρατικές δραστηριότητες και τον πόλεμο με τη Συρία και υπέγραψε μυστική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία από μόνη της αποτελεί αιτιολογία για δίκη".[10]
Τέλος, ο Mustafa Kamalak, ο ηγέτης του Κόμματος της Ευτυχίας, έχει ηγηθεί μιας τουρκικής αντιπροσωπείας,η οποία επισκέφθηκε τον Bashar Al-Assad προκειμένου να τον διαβεβαιώσει για την υποστήριξή του στη Συρία και την αντίθεσή του προς την πολιτική του Erdogan. [11]
Η κινητοποίηση του τουρκικού στρατού στα σύνορα της Συρίας ως επίδειξη δύναμης αποτελεί ψυχολογική τακτική που αποσκοπεί στον εκφοβισμό του συριακού καθεστώτος. [12] Οποιεσδήποτε μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας θα έθεταν την Τουρκία σε μεγάλο κίνδυνο και θα μπορούσαν να κατακερματίσουν τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Τμήματα του τουρκικού στρατού αντιτίθενται στην τουρκική κυβέρνηση και το ίδιο το στράτευμα είναι διχασμένο όσον αφορά την τουρκική εξωτερική πολιτική. Ο Erdogan δεν εμπιστεύεται ούτε καν τους μισούς αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και προέβη στη σύλληψη 40 από αυτούς με την κατηγορία του σχεδιασμού της ανατροπής του. [13] Πώς θα είναι σε θέση να αποστείλει μια τέτοια δύναμη για να επιτεθεί στην γειτονική Συρία και πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ότι θα μπορεί να την ελέγχει κατά τη διάρκεια ενός ευρύτερου πολέμου;
Οι κίνδυνοι «υποστροφής» από τη Συρία
Ενώ η Τουρκία διατυμπανίζει ότι δεν θα επιτρέψει σε παραστρατιωτικές ομάδες Κούρδων να δημιουργήσουν βάσεις στη βόρεια Συρία, στην πραγματικότητα η ίδια η τουρκική κυβέρνηση το διευκολύνει αυτό. Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος "υποστροφής" από τη Συρία για την Τουρκία. Όπως και η Συρία, έτσι και η Τουρκία είναι ένα καλειδοσκόπιο διαφόρων λαών και θρησκειών. Ο λαός της Τουρκίας συνδέεται μέσω της κοινής χρήσης της τουρκικής γλώσσας και μιας κοινής ιθαγένειας. Οι μειονότητες της Τουρκίας αποτελούν τουλάχιστον το 1/3 της χώρας. Ένα σημαντικό ποσοστό των μειονοτικών κοινοτήτων της Τουρκίας έχει δεσμούς με τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν.
Οι Κούρδοι και άλλοι παρόμοιοι περσικής καταγωγής λαοί αποτελούν περίπου το 25% περίπου του πληθυσμού τηςΤουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις Τούρκους πολίτες έχει κουρδικές και περσικές καταβολές. Άλλες εθνικές μειονότητες περιλαμβάνουν Άραβες, Αρμένιους, Συριορθόδοξους, Αζέρους, Βούλγαρους και Έλληνες. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα ακριβή στοιχεία για τους σιίτες μουσουλμάνους της Τουρκίας, λόγω του ιστορικού διώξεων και περιορισμών εις βάρος των σιιτών μουσουλμάνων στην Τουρκία από την οθωμανική εποχή. Το 20% με 30% ή και περισσότερο του τουρκικού πληθυσμού μπορείνα χαρακτηριστεί ως σιίτες μουσουλμάνοι, ποσοστό το οποίο περιλαμβάνει Αλεβίτες, Αλαουίτες, και Twelvers (ομάδα σιιτών πουπιστεύει στους 12 ιμάμηδες-διδασκάλους και αποτελεί την πλειονότητα των σιιτών). Στην Τουρκία κατοικεί επίσης μια μικρή μειονότητα χριστιανών, μερικοί από τους οποίους διατηρούν ιστορικούς ή οργανωτικούς δεσμούς με τη Συρία, όπως οι Αλαουίτες της Τουρκίας και οι εθνοτικοί Άραβες. Η Τουρκία θα διαμελιστεί επίσης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε περίπτωση που μια ευρύτερη εμφύλια σύγκρουση εξαπλωθεί από την Συρία και σε περίπτωση που οι Σύριοι διαμελιστούν βίαια με κριτήριο τα θρησκευτικά ρήγματα.
Η αυτοκαταστροφική φύση της τουρκικής συμμετοχής στη συριακή σύρραξη
Όλοι οι παράγοντες που αναλύθηκαν παραπάνω αποτελούν την τέλεια συνταγή για καταστροφή. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία είναι μια πραγματική πιθανότητα μέσα σε ένα κράτος όπου επικρατεί όλο και περισσότερο η πόλωση. Σε περίπτωση που η Συρία «καεί», η Τουρκία θα «καεί» επίσης. Για το λόγο αυτό όλο το φάσμα των Τούρκων πολιτικών αρχηγών έχει προειδοποιήσει τη χώρα και τον λαό ότι οι συνέπειες από τη «φωτιά» που υποδαυλίζουν οι Erdogan, Davutoglu και Gul στην Συρία θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την Τουρκία και όλες τις χώρες που συνορεύουν με τη Συρία.
Η κυβέρνηση Εrdogan έχει κατορθώσει να αποξενώσει την Τουρκία από τις πιο σημαντικές όμορες χώρες της, να προκαλέσει ζημία στην τουρκική οικονομία και να αποσταθεροποιήσει τα σύνορα της ίδιας της χώρας. Αυτό, όμως, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου σε σύγκριση με τις απώλειες που θα μπορούσε να εξαπολύσει εις βάρος της Τουρκίας.
Οι Τούρκοι βαδίζουν προς την κατεύθυνση μιας παγίδας, όπου έχει προγραμματιστεί μια αυτοκαταστροφική επιχείρηση καμικάζι εναντίον της Συρίας. Η αμερικανο-κίνητη πολιορκία της Συρίας έχει ως στόχο να δημιουργήσειχάος σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και ανάφλεξη πολλών περιφερειακών συγκρούσεων. Η βία και οι συγκρούσεις στη Συρία αποσκοπούν στο να συμπαρασύρουν το Λίβανο και το Ιράκ στην καταστροφή. Στα πλαίσια αυτής της μάχης σώμα με σώμα, έχει ήδη προγραμματιστεί η αποδυνάμωση της Τουρκίας και ο κατακερματισμός της, ακριβώς όπως «οραματίστηκαν» οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ στα πλαίσια των σχεδίων τουςγια τη δημιουργία μιας «νέας Μέσης Ανατολής». [14]
*Ο βραβευμένος συγγραφέας, κοινωνιολόγος και γεωπολιτικός αναλυτής, Mahdi DariusNazemroaya, έχει συγγράψει, ανάμεσα σε άλλα βιβλία, το The Globalization of NATO (Clarity Press). Προσεχώς θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του The War on Libya and the Re-Colonization of Africa. Εργάζεται ως ερευνητής στο Centre for Research on Globalization (CRG) στον Καναδά, συνεργάζεται μετο Strategic Cultural Foundation (SCF) τηςΜόσχας και είναι μέλος της επιτροπής επιστημόνων του ινστιτούτουGeopolitica στην Ιταλία.
Του Mahdi Darius Nazemroaya*
Το τουρκικό Εργατικό Κόμμα έχει επίσημα καταγγείλει τις δραστηριότητες αυτές, απαιτώντας την άμεση απέλαση του Γενικού Πρόξενου των ΗΠΑ στα Άδανα, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο «για τον σχεδιασμό και την ενορχήστρωση των δραστηριοτήτων των ισλαμιστών τρομοκρατών που δρουν στη Συρία». [2] Οι Τούρκοι βουλευτές Μehmet Ali Ediboglu και Μevlut Dudu έχουν επίσης καταθέσει ότι οι ξένοι μισθοφόροι έχουν ενοικιάσει σπίτια [3] στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία και ότι τουρκικά ασθενοφόρα επιδίδονται ενεργά σε λαθρεμπόριο όπλων για λογαριασμό των έμμισθων ξένων ανταρτών στο εσωτερικό της Συρίας. [4]
Οι Κούρδοι και άλλοι παρόμοιοι περσικής καταγωγής λαοί αποτελούν περίπου το 25% περίπου του πληθυσμού τηςΤουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις Τούρκους πολίτες έχει κουρδικές και περσικές καταβολές. Άλλες εθνικές μειονότητες περιλαμβάνουν Άραβες, Αρμένιους, Συριορθόδοξους, Αζέρους, Βούλγαρους και Έλληνες. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα ακριβή στοιχεία για τους σιίτες μουσουλμάνους της Τουρκίας, λόγω του ιστορικού διώξεων και περιορισμών εις βάρος των σιιτών μουσουλμάνων στην Τουρκία από την οθωμανική εποχή. Το 20% με 30% ή και περισσότερο του τουρκικού πληθυσμού μπορείνα χαρακτηριστεί ως σιίτες μουσουλμάνοι, ποσοστό το οποίο περιλαμβάνει Αλεβίτες, Αλαουίτες, και Twelvers (ομάδα σιιτών πουπιστεύει στους 12 ιμάμηδες-διδασκάλους και αποτελεί την πλειονότητα των σιιτών). Στην Τουρκία κατοικεί επίσης μια μικρή μειονότητα χριστιανών, μερικοί από τους οποίους διατηρούν ιστορικούς ή οργανωτικούς δεσμούς με τη Συρία, όπως οι Αλαουίτες της Τουρκίας και οι εθνοτικοί Άραβες. Η Τουρκία θα διαμελιστεί επίσης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε περίπτωση που μια ευρύτερη εμφύλια σύγκρουση εξαπλωθεί από την Συρία και σε περίπτωση που οι Σύριοι διαμελιστούν βίαια με κριτήριο τα θρησκευτικά ρήγματα.
Η κυβέρνηση Εrdogan έχει κατορθώσει να αποξενώσει την Τουρκία από τις πιο σημαντικές όμορες χώρες της, να προκαλέσει ζημία στην τουρκική οικονομία και να αποσταθεροποιήσει τα σύνορα της ίδιας της χώρας. Αυτό, όμως, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου σε σύγκριση με τις απώλειες που θα μπορούσε να εξαπολύσει εις βάρος της Τουρκίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου