Ποσόστωση – Ένα εθνικό έγκλημα, χωρίς τιμωρία…

Η ποσόστωση εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στην Ελλάδα

Πόσες φορές, πράγματι, αναφερθήκαμε στην υπάρχουσα ανισότητα που εξαναγκάζονται να βιώνουν οι Έλληνες της Θράκης, επειδή οι φοβικοί και νέο-οθωμανικού προσανατολισμού πολιτικοί της Αθήνας, πιστοί στο δόγμα της μονομερούς ελληνοτουρκικής φιλίας, είτε έχουν εγκαταλείψει την Θράκη…

είτε έχουν δρομολογήσει την μετάβαση σε μία άτυπη συγκυριαρχία με την Άγκυρα, είτε έχουν εκδώσει αποφάσεις ή έχουν δημιουργήσει νόμους που υπηρετούν τον εκτουρκισμό των Ελλήνων μουσουλμάνων που κατοικούν στην περιοχή.

Μέσα σε αυτό ακριβώς το πνεύμα, λειτουργώντας χωρίς ούτε ένα λογικό επιχείρημα, δημιουργήθηκε επί υπουργίας Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Παιδείας και ο νόμος που αφορά την ποσόστωση εισαγωγής νέων μουσουλμάνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση… Ένας νόμος κόλαφος κατά της ισότητας και της ισονομίας, κατά της Ελληνικής εκπαίδευσης, που δημιουργήθηκε με προφάσεις για να «χτίσει» νέους γενίτσαρους και να θέσει γερά τα θεμέλια του εκτουρκισμού της Θράκης.

Ο νόμος που αφορά την ποσόστωση, δημιουργήθηκε με την πρόφαση πως οι μουσουλμανόπαιδες δεν μπορούσαν να εισαχθούν στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Οι νομοθέτες δεν προσπάθησαν να ελέγξουν το γιατί συνέβαινε αυτό. Δεν προσπάθησαν να βρούνε την ρίζα ενός υπαρκτού προβλήματος, αλλά με το νόμο που δημιούργησαν γκρέμισαν τις εκπαιδευτικές γέφυρες που υπήρχαν (έστω και με πολλές ατέλειες) για να εισάγουν τους νεαρούς μουσουλμάνους και τις νεαρές μουσουλμάνες στην Ελληνική εκπαίδευση.

Το καθεαυτό πρόβλημα βρίσκεται στην συνενοχή της αποδοχής εισαγωγής στην εκπαίδευση της τουρκικής γλώσσας. Βρίσκεται στην ύπαρξη μειονοτικών σχολείων, που λειτουργούν με Έλληνες δασκάλους (χριστιανούς και μουσουλμάνους), αλλά και με δασκάλους «ειδικών προσόντων» ή εισαγόμενους από την Τουρκία. Η συνενοχή του Ελληνικού κράτους στην διδασκαλία (από νεαρή ηλικία) της τουρκικής γλώσσας, είναι ένα έγκλημα κατά ενός σημαντικού μέρους του Ελληνικού πληθυσμού της Θράκης, των Πομάκων, τα παιδιά των οποίων εξαναγκάστηκαν και συνεχίζουν να εξαναγκάζονται να «λειτουργούν» σε τρεις γλώσσες:

στην μητρική τους γλώσσα, την Πομακική, την οποία πρωτο-μαθαίνουν και την μιλούν μέχρι να μπούνε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

στην Ελληνική γλώσσα, που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους και αργότερα στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή και

στην τουρκική γλώσσα, η οποία εισήχθη ως ίσο μέτρο μέσα στα πλαίσια της εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων της Κωνσταντινούπολης (οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης αποτελούν εθνική μειονότητα και με βάση το Διεθνές Δίκαιο έχουν κάθε δικαίωμα στην εκπαίδευση στην γλώσσα της εθνότητας στην οποία ανήκουν, ενώ οι μουσουλμάνοι της Θράκης –όπως είναι οι Πομάκοι- αποτελούν θρησκευτική μειονότητα με βάση τη συνθήκη της Λοζάνης, την οποία το Ελληνικό κράτος παραβίασε στο όνομα των καλών σχέσεων γειτονίας και φιλίας, αλλά και κατόπιν εντολών του ΝΑΤΟ, το οποίο ήθελε το 1954 να προσεταιρισθεί την Τουρκία, προκειμένου να αποκτήσει δικό του χώρο στο μαλακό υπογάστριο της τότε Σοβιετικής Ένωσης).

Όπως είναι φυσικό, είναι αδύνατον να μιλάς τρεις γλώσσες και κυρίως, να εκπαιδεύεσαι σε τρεις γλώσσες, εκ των οποίων η μία επιβλήθηκε απολύτως αυθαίρετα και σήμερα δεν εξυπηρετούνται οι λόγοι για τους οποίους υπήρξε αυτή η «ανοχή» και η αποδοχή στην ύπαρξη της τουρκικής γλώσσας Ελληνική εκπαίδευση. Με ποια άνεση, λοιπόν, να διαβάσουν αυτά τα νέα παιδιά των μουσουλμάνων, μαθήματα που περιέχουν δύσκολες λέξεις ή λέξεις που δεν χρησιμοποιούν σχεδόν ποτέ στην καθημερινότητά τους; Η κοινή λογική αποκλείει το ενδεχόμενο, ένας καθημερινός τρίγλωσσος μαθητής να είναι και καλός μαθητής. Οπότε… οι βαθμολογίες του θα είναι κακές και η εισαγωγή του σε ανώτερες και ανώτατες σχολές σχεδόν αδύνατη.

Και τι έκανε το Ελληνικό κράτος για να λύσει το πρόβλημα; Απολύτως τίποτε! Ή για την ακρίβεια, αγνόησε το πρόβλημα, δεν προχώρησε στην απαιτούμενη λύση που είναι η παύση της τουρκικής γλώσσας στην εκπαίδευση των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης, δεν ενίσχυσε την ανάγκη εκμάθησης στην Ελληνική γλώσσα και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει ένα νόμο, ο οποίος αντιμετώπιζε τους νεαρούς μουσουλμάνους της Θράκης σαν άτομα με ειδικές ανάγκες, χαμήλωσε τον πήχη αξιολόγησής τους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και δημιούργησε ένα πλήθος εισαχθέντων μαθητών σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με βαθμούς κάκιστους και με ελάχιστες γνώσεις, αλλά κυρίως, με την έλλειψη ικανότητας χρήσης και κατανόησης της Ελληνικής γλώσσας (δυστυχώς, για κάποιους, ακόμη αυτή η γλώσσα χρησιμοποιείται στα Ελληνικά Πανεπιστήμια).

Ο νόμος που προώθησε και υλοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου, δημιούργησε μέγιστα αδιέξοδα για τους Έλληνες μουσουλμάνους φοιτητές, οι οποίοι δεν κατανοούσαν τα μαθήματα των σχολών τους και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να περάσουν στις εξετάσεις, παρά μόνο εάν κάποιος καθηγητής τους λυπόταν… Τελικό αποτέλεσμα αυτού του κενού ουσιαστικού περιεχομένου και αποτελέσματος νόμου, ήταν πάρα πολλά μουσουλμανόπαιδα να εγκαταλείπουν τις σχολές που εισήχθησαν (στερώντας από κάποιον άλλο υποψήφιο την θέση που οι ίδιοι είχαν καταλάβει χαριστικά, λόγω της ποσόστωσης) και είτε να επιστρέφουν στις πατρικές τους εστίες αναζητώντας εργασία είτε να προσανατολίζονται στην τουρκική εκπαίδευση και στα τουρκικά πανεπιστήμια, τα οποία πάντα τους περίμεναν με ανοιχτή αγκαλιά και με συνθήκες υποτροφίας παρακολουθούσαν και ολοκλήρωναν τις σπουδές τους. Σε συζήτηση που υπήρξε με νεαρό Έλληνα μουσουλμάνο που έτυχε αυτών των ειδικών συνθηκών εκπαίδευσης σε τουρκικό πανεπιστήμιο, παραδέχθηκε πως πάρα πολλά μαθήματα τα πέρασε επειδή ήταν «τούρκος» της Ελληνικής Θράκης…, ενώ τώρα εργάζεται σε δουλειά που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σπούδασε στην Τουρκία.

Όμως, αυτός ο περίφημος νόμος του Γιώργου Παπανδρέου, στην πραγματικότητα έκανε πολλαπλή ζημιά, είτε στους Πομάκους, στους οποίους δημιουργεί μείζονα προβλήματα με την μητρική τους γλώσσα την οποία αργά αλλά σταθερά «ξεχνούν», κάτω από τις πιέσεις των τουρκοπρακτόρων και την πρόφαση «γλώσσα που δεν έχει γραφή δεν είναι γλώσσα» (παρακάμπτουν, φυσικά, οι τουρκοπράκτορες πως η Τουρκική γλώσσα απέκτησε –λατινική- γραφή το 1927 και μετά από σειρά δολοφονιών δασκάλων στην Τουρκία, προκειμένου να εξαφανισθεί η αραβική γραφή ως γραφή εκπαίδευσης). Αυτή η αμεσότητα της εισαγωγής μίας γλώσσας που τείνει να χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο από τους Πομάκους της Θράκης, ταυτόχρονα λειτουργεί και ως μέσον εκτουρκισμού τους, αφού έτσι προσεγγίζονται ευκολότερα είτε με έντυπα, είτε μέσω δορυφορικών προγραμμάτων της τουρκικής τηλεόρασης (σημειώνουμε πως η πλήρης εγκατάσταση ενός δορυφορικού συστήματος τηλεόρασης είναι δωρεάν σε όσους μουσουλμάνους θελήσουν να το εγκαταστήσουν –αν και με διάφορους τρόπους και ψυχολογικές πιέσεις έχει γίνει σχεδόν απαιτητό κάτι τέτοιο- και τα έξοδα φυσικά πληρώνονται από το τουρκικό προξενείο).

Έτσι, αντί να λειτουργήσουμε κράτος που προστατεύει τους πολίτες του, με το νόμο του Γιώργου Παπανδρέου λειτουργήσαμε τελείως αντίθετα και εκθέσαμε δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων μουσουλμάνων, μόνιμων κατοίκων της Θράκης, στην αγκαλιά της τουρκικής προπαγάνδας. Αν και η προσέγγιση του θέματος ήταν πολύ σύντομη και περιληπτική, η εικόνα που σχηματίζεται τόσο για το νομοθέτη, όσο και για τον εμπνευστή του συγκεκριμένου νόμου, προφανώς είναι η χείριστη και φυσιολογικά θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται σαν έγκλημα κατά των μουσουλμάνων Πομάκων της Θράκης.

Εάν θέλουμε να λεγόμαστε κράτος, που σέβεται τους πολίτες του και που λειτουργεί δημιουργώντας άμυνες κατά οιουδήποτε επιβουλεύεται και λειτουργεί προς την κατεύθυνση δημιουργίας ανώμαλων καταστάσεων, που ενδέχεται να απειλήσουν την εσωτερική ειρήνη, την ασφάλεια και την ειρηνική συμβίωση των πολιτών του, οφείλουμε από σήμερα να παύσουμε το νομοθετικό αυτό έκτρωμα, το οποίο υποβιβάζει τους μουσουλμάνους της Θράκης, τους δημιουργεί μέγιστα προβλήματα στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή, λειτουργεί υποβοηθητικά στον εκτουρκισμό τους, ενώ νομιμοποεί την ανισότητα μεταξύ των πολιτών και εισάγει «δαιμόνια» που λειτουργούν ανάδρομα όχι μόνο στον πληθυσμό της συγκεκριμένης γεωγραφικής επικράτειας της χώρας, αλλά και στην υπόλοιπη επικράτεια.

Μπορεί η ιδεοληπτική προσέγγιση (ή ποιος ξέρει τι άλλο…) του Γιώργου Παπανδρέου να έχει δημιουργήσει ζημιά και να έχει στερήσει την ισόνομη εκπαίδευση σε ένα σημαντικό πλήθος Ελλήνων πολιτών, όμως αυτή η κατάσταση θα πρέπει να τερματισθεί σήμερα κιόλας. Δεν είναι δυνατόν η χώρα και οι νέοι της να λειτουργούν κάτω από ένα καθεστώς που επέβαλε ένας απολύτως ανεύθυνος και ανεκδιήγητος γενικότερα πολιτικός! Η εκπαίδευση που θα παρέχεται από τα Ελληνικά σχολεία πρέπει να είναι αποκλειστικά Ελληνική. Η ύπαρξη μειονοτικών σχολείων, υποβιβάζει πρώτα τους εκπαιδευόμενους και στη συνέχεια τις οικογένειές τους, αλλά και το ίδιο το κράτος, το οποίο φέρεται να μην επιθυμεί να εκπαιδεύσει στην Ελληνική γλώσσα Έλληνες πολίτες, επειδή έχουν διαφορετικό θρήσκευμα.

Εάν η πολιτεία και τα εντεταλμένα όργανά της δεν προωθήσουν την απαίτηση για ισότητα και ισονομία στην εκπαίδευση, τότε αύριο θα συνηγορήσουν σε όλους εκείνους που –ήδη υπάρχουν και περιμένουν την εντολή- μιλάνε για τουρκική Θράκη. Ταυτόχρονα, τα ίδια μέτρα θα πρέπει να ληφθούν και για τους ομογενείς και τους παλιννοστούντες, για τους οποίους ισχύει παραπλήσιο καθεστώς. Επιτέλους, ας διδάξουμε στην πράξη την ισότητα και την ισονομία στα παιδιά μας, αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε πως παλεύουμε γι αυτά τα αγαθά…

Στη Θράκη έχει συντελεσθεί ένα έγκλημα, όχι μόνο κατά της ισονομίας, αλλά κατά της δημοκρατίας και της χώρας. Πρωταγωνιστής του εγκλήματος ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ενώ συμπαραστάτες (ο.χ. Διαμαντοπούλου) στο έργο αφελληνισμού της περιοχής βρήκε την Δραγώνα και ένα άλλο πλήθος εύκαμπτων αρμοδίων τόσο στο υπουργείο Παιδείας, όσο και στο κοινοβούλιο, οι οποίοι βοήθησαν -ο καθένας με τον δικό του τρόπο και φυσικά πάντα με το αζημίωτο, όπως η κυρία Δραγώνα με τα ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων- στην δημιουργία προϋποθέσεων για την μελλονική απώλεια της Θράκης. Δυστυχώς, τόσο ο πρωταγωνιστής αυτού του εθνικού εγκλήματος, όσο και οι συμπρωταγωνιστές και βοηθοί του, συνεχίζουν τις ζωές τους αμέριμνοι τσαλαβουτώντας στα νερά του Αιγαίου, προσπαθώντας να ξεπλύνουν από επάνω τους το έγκλημα που έγινε, αλλά για το οποίο δεν έχει τιμωρηθεί κανείς…

Κωνσταντίνος