Το αόρατο χέρι της δύσης στη συριακή εξέγερση

Ο Πολωνός Σιωνιστής ιδεολόγος Vladimir Jabotinsky, ο πατριάρχης της ισραηλινής δεξιάς, είχε πει πριν από έναν αιώνα, ότι ο αραβικός κόσμος είναι ένα εύθραυστο μωσαϊκό, που με μόλις μερικά χτυπήματα θα διαλύονταν, επιτρέποντας στο Ισραήλ να μείνει η μόνη κυρίαρχη δύναμη. Τελικά, μπορεί να είχε δίκιο…

Ακόμη κι αν το καθεστώς Άσαντ της Συρίας καταφέρει να επιβιώσει, η συριακή οικονομία θα είναι κατεστραμμένη, ο λαός της εξαθλιωμένος και οι γείτονες της θα μπουν στον πειρασμό να επέμβουν.

Το Ισραήλ απείλησε να επιτεθεί στο (μέτριο σε μέγεθος) χημικό οπλοστάσιο της Δαμασκού. Η Τουρκία σκέφτεται να εμπλακεί κι αυτή, πιεζόμενη από τους Σαουδάραβες και τους υπόλοιπους Άραβες του Περσικού Κόλπου. Η Ρωσία έχει κι αυτή διακυβεύματα εθνικού κύρους στην Συρία, αφού οι δυο χώρες γειτονεύουν, όπως για παράδειγμα το Μεξικό με την Αμερική. Απομένει να εμπλακεί και το Ιράν.

Μπορεί να αρχίσουμε να παρατηρούμε μια σύγχρονη εκδοχή της δεκαετίας του 1930, με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο που ήταν μια σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας και ΕΣΣΔ. Το μόνο σίγουρο για την συριακή εμφύλια σύρραξη είναι ότι απειλεί ολόκληρη την περιοχή και το αποτέλεσμα της είναι απρόβλεπτο. Εν τω μεταξύ, η Δύση συνεχίζει να τροφοδοτεί τις φλόγες.

Ως παλιός πολεμικός ανταποκριτής με μεγάλη πείρα, που παρακολουθώ την Συρία από το 1975, είμαι πεπεισμένος πως υπάρχουν πολλά περισσότερα σε σχέση με την συριακή εξέγερση, απ’ ότι μας λένε οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ της Δύσης.

Την περασμένη εβδομάδα, το Reuters αποκάλυψε ένα απόρρητο έγγραφο, υπογεγραμμένο από τον πρόεδρο Ομπάμα, που εξουσιοδοτούσε την βοήθεια προς τους αντάρτες της Συρίας. Αυτό μπορεί να αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου, που θα αποκαλύψει την εκτεταμένη μυστική εκστρατεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Σ. Αραβίας και της Τουρκίας, με σκοπό την ανατροπή του Άσαντ. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, οι εν λόγω χώρες χρησιμοποιούν το Κατάρ, διάφορους ανεξάρτητους Τζιχαντιστές και Λιβανέζους δεξιούς, ως όργανα διατήρησης της εξέγερσης.

Η οικογένεια Άσαντ ήταν από καιρό στόχος της Τζιχάντ, και χαρακτηρίζονταν ως άθεοι τύραννοι που καταπιέζουν τους καλούς Μουσουλμάνους, σε συνεργασία με τους αιρετικούς Σιίτες του Ιράν και την Δύση. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν είχε ζητήσει από τους Τζιχαντιστές να ανατρέψουν τον Άσαντ. Τώρα αυτός δεν υπάρχει, αλλά το κίνημά του συνεχίζει ακάθεκτο.

Η επανάσταση στη Συρία δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Η οικογένεια Άσαντ, με τους Αλεβίτες, διοικούν με σιδερένια πυγμή την χώρα για περισσότερα από 40 χρόνια. Διάφορες απόπειρες εξέγερσης εκ μέρους της σουνιτικής πλειοψηφίας, υπό την καθοδήγηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, έχουν κατασταλεί με σκληρή και ωμή βία. Το 1982, οι κυβερνητικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν βαρύ οπλισμό για να καταπνίξουν μια σουνιτική εξέγερση στη πόλη Χάμα, προκαλώντας πάνω από 10.000 θανάτους.

Μέχρι πρόσφατα όμως, η Συρία αποτελούσε καλό παιδί για την Δύση. Το καθεστώς Άσαντ συνεργάζονταν με αυτήν, και με το Ισραήλ, φυλακίζοντας ή εξοντώνοντας τους Ισλαμιστές, και τηρώντας σιγή για την προσάρτηση των υψωμάτων του Γκολάν από τους Ισραηλινούς. Μάλιστα, η κυβέρνηση Μπους έστελνε Ισλαμιστές (ύποπτους για τρομοκρατία) στη Συρία για να φυλακιστούν. Ο Άσαντ και οι δήμιοι του ήταν ένας ακόμη από τους πολλούς δύσπεπτους συμμάχους των ΗΠΑ.

Όλα αυτά όμως ίσχυαν πριν η Ουάσιγκτον πάθει ψύχωση με το Ιράν. Η ανατροπή του Άσαντ, που αποτελεί τον μοναδικό αραβικό σύμμαχο της Τεχεράνης, θα είναι το πρώτο βήμα στην ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος, και στην απομόνωση και εξουδετέρωση του μεγάλου λιβανέζικου αντιπάλου του Ισραήλ, της Χεζμπολάχ.

Αν διασπαστεί η Συρία και εξοντωθεί η Χεζμπολάχ, ο Λίβανος είναι πολύ πιθανόν να μετατραπεί σε προτεκτοράτο του Ισραήλ. Αυτό άλλωστε ήταν το σχέδιο του στρατηγού Αριέλ Σαρόν το 1982.

Η Δύση χρησιμοποιεί μεθόδους αποσταθεροποίησης της Συρίας, που τελειοποιήθηκαν στην Λιβύη. Η γαλλική μυστική υπηρεσία DGSE και η βρετανική ΜΙ6, οργάνωσαν διάφορες αντικαθεστωτικές ομάδες στην Βεγγάζη που συντέλεσαν στα γεγονότα της Λιβύης.

Στην περίπτωση της Λιβύης, το ΝΑΤΟ επενέβη αεροπορικώς, για «ανθρωπιστικούς» λόγους, ώστε να σταματήσουν οι θάνατοι αμάχων. Τα τηλεοπτικά δελτία έδειχναν μόνο κάποιους ελαφρά οπλισμένους αντάρτες να πολεμούν τον στρατό του Καντάφι. Ποτέ όμως δεν έδειξαν Γάλλους, Βρετανούς, αλλά και άλλους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων, που είχαν μεταμφιεστεί σε Λίβυους, και συμμετείχαν στις μάχες, ορίζοντας τους στόχους των αεροπορικών επιδρομών.

Η Γαλλία χρησιμοποίησε ανάλογες μεθόδους το 1986 στη διάρκεια της σύντομης σύρραξής της με την Λιβύη, στα σύνορα με το Τσάντ, όταν οι δυνάμεις του Τσάντ υποτίθεται ότι κατατρόπωσαν τους Λίβυους. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για σκληροτράχηλες δυνάμεις της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, που μεταμφιεσμένοι σε Βεδουίνους πολέμησαν εναντίον της Λιβύης.

Όσον αφορά στη σημερινή Συρία, αδυνατώ να πιστέψω πως οι αντάρτες κατάφεραν τόσα πολλά από μόνοι τους. Όλες οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται κεντρική διοίκηση και έλεγχο, εκπαίδευση, επικοινωνίες και ανεφοδιασμό. Πως μπόρεσαν λοιπόν οι αντάρτες να πετύχουν τόσες πολλές νίκες εναντίον του ικανότατου και καλά εξοπλισμένου συριακού στρατού; Που βρίσκουν όλα αυτά τα πολεμοφόδια; Ποιος είναι αυτός που τους προμηθεύει με σύγχρονα πολεμικά τουφέκια με τηλεσκοπικούς φακούς;

Πως εξουδετερώθηκαν τόσα άρματα μάχης Τ-72, αλλά και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα; Σίγουρα όχι από ερασιτέχνες κατσαπλιάδες. Βλέπουμε να χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα πανίσχυρα αντιαρματικά όπλα, όπως το αμερικανικό TOW, και το γαλλικό Milan, που απαιτούν εκπαιδευμένους και γιατί όχι επαγγελματίες χειριστές. Η χρήση αυτών των όπλων αφήνει να εννοηθεί ότι στην εξέγερση συμμετέχουν και ξένες δυνάμεις, όπως έγινε στην Λιβύη.

Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι οι αντάρτες διαθέτουν φορητά συστήματα αντιαεροπορικών πυραύλων, οι οποίοι αν χρησιμοποιηθούν σωστά μπορεί να απειλήσουν τα ελικόπτερα του καθεστώτος. Αυτού του είδους τα όπλα απαιτούν σωστή εκπαίδευση. Όταν οι Σοβιετικοί εισέβαλλαν κάποτε στο Αφγανιστάν, αυτά τα όπλα βοήθησαν τους Μουτζαχεντίν, που εκπαιδεύτηκαν από την CIA, να τους στερήσουν την αεροπορική υπεροχή. Αν γίνεται και σήμερα εκπαίδευση των Σύριων ανταρτών, αυτό μάλλον συμβαίνει στην Τουρκία, η οποία έχει την άδεια να κατασκευάζει τον αποτελεσματικότατο αμερικανικό πύραυλο Stinger AA. Βέβαια, η Αμερική προσπαθεί να εμποδίσει τις διάφορες ομάδες Τζιχάντ από το να αποκτήσουν τέτοιου είδους φορητά όπλα, τα οποία αν έφταναν στα χέρια των Ταλιμπάν, θα απειλούνταν οι αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με το Reuters, οι ΗΠΑ συνεργάζονται με την Τουρκία, στήνοντας αρχηγείο στα Άδανα, κοντά στα σύνορα με την Συρία. Από κει συντονίζουν την ροή των όπλων, ιατρικών εφοδίων, τροφίμων και επικοινωνιών προς τους αντάρτες της Συρίας.

Κάποιες ανεπιβεβαίωτες αναφορές μιλάνε για την αμερικανική εταιρία μισθοφόρων Blackwater, που τώρα λέγεται Academi, η οποία εκπαιδεύει τους αντικαθεστωτικούς, μεταφέρει μισθοφόρους από το Ιράκ (στο οποίο διέθετε μέχρι πρόσφατα 50.000 μισθοφόρους), και ενισχύει με μαχητές τους αντάρτες.

Οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις που πολεμάνε τον Άσαντ δεν θα μπορούσαν να είναι αποδοτικές αν δεν είχαν εξωτερική στήριξη. Το αν θα μπορέσουν τελικά να επιβληθούν και στις διάφορες ομάδες Τζιχάντ που σήμερα κυριαρχούν στους δρόμους, είναι άγνωστο. Το σύστημα αυτό πέτυχε στην Λιβύη, αλλά στην Συρία η κατάσταση είναι διαφορετική, αφού πρόκειται για σύνθετο κράτος με ιστορικό αστάθειας και πραξικοπημάτων.

Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η Ουάσιγκτον ανέτρεψε την συριακή κυβέρνηση, πολύ σοφά αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί από την χώρα. Τώρα όμως φαίνεται πως ξαναμπαίνει στη δίνη μιας από τις δυσκολότερες χώρες της Μέσης Ανατολής.

nationalinterest.org

S.A.