Μηδενική ανοχή και ...ξέφραγο αμπέλι

Η είδηση σχετικά με την αστυνομική επιχείρηση που έγινε προχθές για τον τερματισμό της κατάληψης φοιτητικής εστίας, η οποία ανήκει στο Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, θα μπορούσε, υπό «κανονικές» συνθήκες, να περάσει στα «ψιλά».

Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη δημοκρατική Πολιτεία, η κατάληψη ενός δημοσίου κτιρίου, εν προκειμένω πανεπιστημιακού, είναι παράνομη και η ποινική δίωξη των υπευθύνων θεωρείται αυτονόητη.Στη χώρα μας, φαίνεται ότι δεν είναι...

Το συγκεκριμένο κτίριο βρισκόταν υπό κατάληψη από πρόσωπα του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου από το 2006.

Επί έξι χρόνια, ένα...  κτίριο το οποίο προοριζόταν για τη στέγαση φοιτητών, προφανώς από οικονομικά ασθενέστερες τάξεις της κοινωνίας μας, δεν ήταν διαθέσιμο για τον σκοπό αυτόν, αλλά τελούσε υπό «κατάληψη» εκ μέρους «αντιεξουσιαστών» ή άλλων.

Για το έγκλημα αυτό, εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, οι οποίοι πλήρωσαν για να κατασκευαστεί το συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και των παιδιών τους, τα οποία δεν μπόρεσαν να το χρησιμοποιήσουν ως φοιτητική εστία, ποιος θα πληρώσει;

Η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, όπως μας πληροφόρησε χθες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδιας, έγινε μετά από εντολή του πρωθυπουργού και στέλνει το μήνυμα της μηδενικής ανοχής στη ανομία.

Καλοδεχούμενη. Κατά πόσον, όμως, μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη η ύπαρξη της πολιτικής αυτής, περί «μηδενικής ανοχής», όταν απαιτείται παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού για την υλοποίησή της επέμβασης;

Η «είδηση» που βγήκε χθες από τη Θεσσαλονίκη δεν αφορά ούτε στη σύλληψη δέκα ατόμων, επτά Ελλήνων και τριών αλλοδαπών, ούτε στο γεγονός ότι αυτοί ήσαν ηλικίας από 21 έως και 45 ετών, ούτε, βεβαίως, στον εντοπισμό και στην κατάσχεση μαχαιριών, τσεκουριών, ροπάλων, αντιασφυξιογόνων μασκών και άλλων «υλικών» στο έως χθες υπό κατάληψη κτίριο.

Υπό κατάληψη ήταν το κτίριο και, προφανώς, θα μπορούσε να στεγάσει την οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα εκ μέρους οποιουδήποτε.

Η είδηση αφορά στο γεγονός ότι επί έξι χρόνια το κτίριο αυτό παρέμενε υπό κατάληψη και ότι το επίσημο κράτος αδιαφορούσε για το γεγονός αυτό.

Πόσα χρόνια, άραγε, έπρεπε να περάσουν μέχρις ότου οι νόμιμοι εκπρόσωποι του ΤΕΙ προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, όπως τελικά έπραξαν, ώστε να τερματιστεί αυτή η «κατάληψη»;

Πόσα χρόνια έπρεπε να κυλήσουν έως ότου εκδοθούν οι σχετικές εισαγγελικές παραγγελίες και κινητοποιηθούν οι αστυνομικές αρχές;

Αν δεν είχε, δηλαδή, σηκώσει το τηλέφωνο ο ίδιος ο Α. Σαμαράς για να δώσει τη σχετική εντολή, το κτίριο θα ήταν ακόμη υπό κατάληψη;

Γιατί πρέπει να θεωρείται μια χώρα «ευνομούμενη» όταν απαιτείται η παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού για να εφαρμοστεί ο νόμος;

Εάν η χώρα μας χρεοκόπησε και έφθασε στα σημερινά της χάλια, τούτο οφείλεται και στο γεγονός ότι ήταν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα «ξέφραγο αμπέλι».

Φοιτητές ή μη καταλαμβάνουν πανεπιστημιακά κτίρια, συνδικαλιστές ή μη καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια και αποκλείουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και οποιοσδήποτε το επιθυμεί μπορεί να παρανομήσει, κλείνοντας τους δρόμους και καταστρέφοντας δημόσια ή μη κτίρια, επικαλούμενος τις πολιτικές του πεποιθήσεις, την τάδε ή τη δείνα απόχρωση του πολιτικού φάσματος ή οτιδήποτε άλλο θεωρεί σκόπιμο.

Πόσο ακόμη πρέπει να κατρακυλήσει η χώρα μας στην άβυσσο της κατάντιας της, για να αντιληφθούμε ότι «δεν πάει άλλο» και ότι δεν υπάρχει πλέον έδαφος ανοχής σε όσους παραβιάζουν τον νόμο;

N.Γ.Δρόσος

http://greece-salonika.blogspot.gr