ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ;

Ο Κώστας Σημίτης κανονικά λέγεται Ααρών Αβουρής.ο πρώην πρωθυπουργός πάντρεψε τη μεγαλύτερη κόρη του Φιόνα -που ζει μόνιμα στο Λονδίνο- με Εβραίο και μάλιστα, όπως λέγεται, ο γάμος έγινε σε συναγωγή... Και σε δημοσίευμα έγκριτης πρωϊνής εφημερίδας το όνομα του παππού του αναφέρεται ως Ααρών Αβουρή.

Λένε για έναν υδραυλικό που, πριν πληρωθεί για μια εργασία, ανέβηκε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός στο πατάρι, για να διαπιστώσει την ποιότητά της κι αν αξίζει να πάρει τα λεφτά του.Ομιλούν επίσης για ένα περιστατικό με ένα κοριτσάκι, που πήγε να πει τα κάλαντα. Ο Κ. Σημίτης πήγε να δώσει 100 δραχμές και παρενέβη η Δάφνη, κατεβάζοντας το ποσό στις 50...

(το κοριτσάκι, χωρίς να το γνωρίζουν, τυγχάνει παιδί κορυφαίου στελέχους του ΠΑΣΟΚ...) Άλλη μια φορά, σε μια δεξιωσούλα στη Σίφνο, οργανωμένη από τον δήμαρχο Γιάννη Γεροντή προς τιμήν τους, η σύζυγος του τότε πρωθυπουργού ζήτησε ένα ποτήρι νερό. Ο σερβιτόρος της έδωσε ένα μπουκάλι και δυο ποτήρια. Σερβίρισε τον εαυτό της, σερβίρισε το σύζυγό της και φεύγοντας πήρε μαζί της το μισογεμάτο μπουκάλι...

Ήταν ένα βράδυ, πριν από 15 χρόνια. Ο  Ανδρέας Παπανδρέου, έχοντας πριν από λίγους μήνες επιστρέψει  στην εξουσία, καλεί ένα βράδυ στην Εκάλη ορισμένους φίλους δημοσιογράφους, με τη δέσμευση πως ό,τι συζητήσουν θα είναι αυστηρά off the record.

Κάποια στιγμή οι πολιτικοί συντάκτες, δειλά-δειλά και πλαγίως, επιχειρούν να μάθουν τις απόψεις του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ περί της διαδοχής του και τον ρωτούν να πει την άποψή του για ορισμένα πρωτοκλασάτα τότε στελέχη του Κινήματος: Γεννηματάς, Τσοχατζόπουλος, Λαλιώτης.

Μισοσοβαρά-μισοπονηρά, ένας συνάδελφος ρωτά με ένα αδιόρατο χαμόγελο «Σημίτης;», γνωρίζοντας ότι ο τότε πρωθυπουργός ουδέποτε είχε δείξει την προτίμησή του για τον τότε υπουργό του, με τον οποίο είχε έρθει συχνά σε ρήξη και ήταν κοινό μυστικό πως τον αντιμετώπιζε καχύποπτα.

Η απάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου, όχι απλώς εκπλήσσει τους συνομιλητές του, αλλά τους κάνει να κοιτούν ο ένας τον άλλο, σαν να μην πιστεύουν στα αυτιά τους! Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αρχίζει να πλέκει το εγκώμιο του Κώστα Σημίτη, εξαίροντας τις ικανότητές του, με τόσο εγκωμιαστικό τρόπο που δεν είχε μιλήσει για άλλο «πράσινο» στέλεχος: «Είναι πολύ μορφωμένος, μεθοδικός, συνεπής, εργατικός, συγκροτημένος, αποτελεσματικός, έχει άποψη, διαθέτει κύρος και σημαντικές επαφές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, και... και... και...». Ο Ανδρέας Παπανδρέου φαίνεται να διασκεδάζει με την αμηχανία και την κατάπληξη των συνομιλητών του, ώσπου ξαφνικά «πετάει» με ένα πονηρό χαμόγελο: «Ένα μόνο ελάττωμα έχει... (παύση). Δεν είναι ΠΑΣΟΚ!».

Και όλοι ξέσπασαν σε γέλια...

Το βέβαιο είναι πως έχει απόλυτη εξάρτηση από την σύζυγό του (την οποία γνώρισε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου ο ίδιος έκανε το διδακτορικό του στα οικονομικά) Δάφνη, το γένος Αρκαδίου και ανιψιά του διαβόητου βασιλόφρονα Πέτρου Γαρουφαλιά, του υπουργού Εθνικής Αμύνης επί Γεωργίου Παπανδρέου, που προκάλεσε την «αποστασία» του «65 με την άρνησή του να παραιτηθεί από το υπουργείο του για να το αναλάβει ο «γέρος της Δημοκρατίας»... Για την ιστορία, μετά την πτώση της χούντας, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς έγινε ο ιδρυτής του πρώτου ακροδεξιού κόμματος στην Ελλάδα -της αλήστου μνήμης ΕΔΕ...

Είναι αρκετά τα περιστατικά που δείχνουν την απόλυτη εξάρτηση του Κώστα Σημίτη από την σύζυγό του, με την οποία έχουν δυο κόρες, τη Μαριλένα και τη Φιόνα... (Να σημειώσουμε, παρενθετικά, ότι για τη σχέση τους έχουν ακουστεί διάφορες φήμες, αλλά, καθώς δεν έχει αποδειχτεί τίποτα, τις προσπερνάμε ως «κακόβουλες» και αποφεύγουμε να κάνουμε την παραμικρή αναφορά...) Όταν, επί χούντας, συμμετείχε στην αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα», οι μυστικές συνεδριάσεις γίνονταν συχνά, κατ' απαίτηση της Δάφνης, στο σπίτι τους, στους Αγίους Θεοδώρους, επειδή, όπως έλεγε η κυρία Σημίτη «δεν μπορεί να μένει κλειστό, γιατί θα πιάσει υγρασία»!

Το '89 πάλι, στο γραφείο του στην οδό Ακαδημίας, είχε μια κρίσιμη σύσκεψη με τους πιο στενούς του συνεργάτες για να αποφασίσουν αν, υπό το βάρος των συνεχών αποκαλύψεων για το σκάνδαλο Κοσκωτά, θα έπρεπε να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ ή να παραμείνει και να δώσει από μέσα τη μάχη του κόντρα στην ηγεσία του κόμματος και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τελικά, εκεί που συζητούσαν για να λάβουν την κρίσιμη και καθοριστική για το πολιτικό του μέλλον απόφαση, κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο. Ο Κώστας Σημίτης σηκώνει το ακουστικό, απαντά, και σε λίγα δευτερόλεπτα το κλείνει. Γυρίζει στους συνεργάτες του και τους λέει: «Συνεχίστε εσείς, εγώ πρέπει να φύγω». Μαζεύει το μπλοκάκι του, την τσάντα του, και πράγματι αποχωρεί. Τι να συζητήσουν όμως οι άλλοι για τον Σημίτη, χωρίς τον ίδιο; Έτσι η συνάθροιση διαλύεται, απόφαση φυσικά δε λαμβάνεται και η ομήγυρη σκορπά. Δύο εξ αυτών πηγαίνουν προς το Μοναστηράκι, για να γευματίσουν στην «Αβησσυνία». Και φαντάζεστε την έκπληξή τους, όταν στο δρόμο συναντούν το ζεύγος Σημίτη να διαλέγει πόμολα για τις πόρτες...!!!

Κι ο Κώστας Σημίτης, επιλέγοντας σταθεροποιητικά, αντιλαϊκά κι αυταρχικά (π.χ. άρθρο 4) μέτρα, τα κατάφερε, με αποτέλεσμα βέβαια το ΠΑΣΟΚ να χάσει -ασφαλώς όχι μόνο εξαιτίας του- τις εκλογές του '89. Η πολιτική «δώσ' τα όλα» του Δημήτρη Τσοβόλα που τον διαδέχθηκε, ήρθε αργά και χάθηκε μέσα στις απανωτές καταγγελίες κι αποκαλύψεις της εποχής για τα σκάνδαλα.η περίοδος της πρωθυπουργίας του (1996-2004) σημαδεύτηκε από τις καταγγελίες για εκτεταμένα σκάνδαλα, κακοδιαχείριση, πλουτισμούς και πλήρη υποταγή στη διαπλοκή. Καταγγελίες που ουδέποτε εξετάστηκαν και ερευνήθηκαν σοβαρά, αν κι ουδείς βρέθηκε να αμφισβητήσει την προσωπική εντιμότητα του πρώην πρωθυπουργού. Οι σκιές -κι όχι μόνο...- στράφηκαν σε στενούς του συνεργάτες και κορυφαίους του υπουργούς. Η παράδοση του ιστορικού σταδίου Καραϊσκάκη στα χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη με μια αποικιοκρατική συμφωνία 50 χρόνων, είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό δείγμα.

Εξάλλου, η κυβέρνηση Σημίτη δεν κατάφερε (?...) να αποτρέψει τις δυσμενείς επιπτώσεις του «ευρώ», με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν «νεόπτωχοι» και η οικονομική κατάσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων να χειροτερέψει ραγδαία. Κάτι στο οποίο συνέβαλαν και τα έργα για τη «Χρυσή» Ολυμπιάδα, με τον τρόπο βέβαια που ξεκίνησαν (και ολοκληρώθηκαν βεβαίως επί ΝΔ, οπότε ανέβηκε κι άλλο το συνολικό τίμημα...).

Στη διακυβέρνηση Σημίτη καταλογίζεται άλλωστε ότι αξίες και οράματα, όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, αντικαταστάθηκαν από το πρότυπο του ατομισμού και του τζεϊμσμποντικού «ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν». Ο όρος «λαμόγιο», τότε ακριβώς άρχισε να ανθεί!!!

Οι μελανότερες στιγμές στα εθνικά θέματα είναι ο χειρισμός του θέματος των Ιμίων και το «ευχαριστώ την Αμερική» για τη μεσολάβησή της, τις πρώτες μέρες του στην πρωθυπουργία το 1996, η συμφωνία της Μαδρίτης το 1997 που επιτρέπει στην Τουρκία συνδιαχείριση στο Αιγαίο και βεβαίως η ντροπή της παράδοσης στους Τούρκους δημίους του, του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, λίγους μήνες αργότερα... Το βέβαιο είναι ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα δυσκολευτεί αρκετά να δώσει απάντηση στο δίλημμα: Κώστας Σημίτης, ο πρωθυπουργός της ΟΝΕ και των μεγάλων έργων, ο αναμορφωτής της σύγχρονης Ελλάδας ή ο πρωθυπουργός των σκανδάλων, της διαπλοκής και τη εθνικής ντροπής...

πηγη