ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, κατά πόσο “γήινοι” είμαστε; Μήπως η λέξη γήινος υποδεικνύει αυτόν που ζει μέσα στη Γη; Μήπως λοιπόν είμαστε έξω-γήινοι; Κι αν θεωρήσουμε πως είμαστε εξωγήινοι, υπάρχουν οι γήινοι; Κι αν δεν έχουμε αποδείξεις για το αν υπάρχουν ή υπήρξαν, τουλάχιστον είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε για το αν είναι δυνατή η εξέλιξη της ζωής εκεί κάτω;......

ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ

Μια θεωρία που δεν είναι και τόσο νέα σε ηλικία όσο κάποιοι φαντάζονται. Μια θεωρία που δεν έχει ξεπηδήσει ξαφνικά στα δικά μας “νεώτερα χρόνια”, αλλά προέρχεται από αρχαία κείμενα ολόκληρης της ανθρωπότητας!

Στην αρχαία Ελλάδα ο Άδης ή κάτω κόσμος ήταν μια τοποθεσία κάτω από τη Γη, όπου κατέληγαν οι χαμένες ψυχές. Σύμφωνα με την Ιλιάδα, ο Άδης βρίσκεται “κάτω από τη Γη”, ενώ η Οδύσσεια τον τοποθετεί στα πέρατά της .Στα συγκεκριμένα έργα -και όχι μόνο-, αναφέρονται επίσης επισκέψεις κοινών θνητών στο εσωτερικό της Γης (π.χ. Οδυσσέας). Παρατηρούμε ότι η πρόσβαση στον κάτω κόσμο δεν είναι εύκολη και πάντα φυλάγεται καλά από τον Κέρβερο. Επίσης μπορούμε να αναφέρουμε και την τιμωρία που επέβαλλε ο βασιλιάς των θεών Δίας στους τιτάνες, φυλακίζοντας τους στο εσωτερικό της Γης. Η σουμεριακή λέξη για τον κάτω κόσμο ήταν “κουρ” κάτι που σήμαινε βουνό και Ξένη Χώρα. Πολλές αναφορές υπάρχουν και στο γνωστό μας έπος του Γκιλγκαμές. Τέλος, αναφορές που μαρτυρούν πως κάτι συνέβαινε με το εσωτερικό της Γης και στα αρχαία χρόνια, υπάρχουν στην Ισπανία, στην Β. Αφρική, στην Α. Ασία, στις Σκανδιναβικές χώρες, στην Ιταλία, στους Εσκιμώους, όπως επίσης και στους Λάους της Ν. Αμερικής.

Με λίγα λόγια η θεωρία της κούφιας Γης συνοψίζεται στα εξής: Οι αστρονόμοι και οι φυσικοί πιστεύουν ότι κατά τη δημιουργία της Γης τα αέρια βαθμιαία συμπυκνώθηκαν σε μια σπειροειδή δίνη, μέχρις ότου η δύναμη της βαρύτητας τα οδήγησε σε μια στερεή μορφή. Υπάρχουν όμως και άλλες δυνατότητες. Ο απλός συνυπολογισμός της φυγόκεντρου δύναμης θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εντελώς διαφορετική Γη. Η φυγόκεντρος δύναμη είναι που έκανε τη Γη να συμπιεστεί-επιπεδωθεί στους πόλους και να εξογκωθεί στον ισημερινό. Για παράδειγμα, τα ρούχα στο πλυντήριο στον κύκλο της ταχείας περιστροφής μαζί με τα υγρά σταγονίδια πάνω τους, πετιούνται προς τα έξω, προς την περιφέρεια του τύμπανου, αφήνοντας άδεια την κεντρική περιοχή. Όσο το πλυντήριο συνεχίζει να περιστρέφεται τα ρούχα θα περιστρέφονται κι αυτά ατέλειωτα γύρω από το κούφιο κέντρο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Γη. Επίσης είναι πολύ γνωστό ότι ο Βόρειος και ο Νότιος μαγνητικός πόλος δεν συμπίπτουν με τους γεωγραφικούς πόλους, όπως θα όφειλαν εάν η Γη ήταν μια συμπαγής σφαίρα με δυο πόλους στα άκρα του άξονά της. Εφόσον αυτή είναι ένας μαγνήτης, οι μαγνητικοί πόλοι της θα έπρεπε να συμπίπτουν με τους γεωγραφικούς. Το γεγονός ότι δεν συμπίπτουν αποτελεί σίγουρα ένα ανεξήγητο φαινόμενο. Αν όμως δεχθούμε την ύπαρξη πολικών ανοιγμάτων με τους μαγνητικούς πόλους κατά μήκος των χειλών αυτών των ανοιγμάτων και όχι σαν ένα σταθερό σημείο, τότε τα πράγματα απλουστεύονται. Για να τελειώνουμε με τις “επιστημονικές εξηγήσεις” που μας δίνουν οι οπαδοί της κούφιας Γης, ας αναφέρουμε εδώ και τα αριθμητικά στοιχεία που μας δίνουν για το εσωτερικό της.

Ο πλανήτης μας λοιπόν είναι ένα κέλυφος με πάχος 1280 χιλιόμετρα. Υπάρχουν δυο ανοίγματα-κύριοι είσοδοι στο Βόρειο και στο Νότιο πόλο μήκους 2240 χιλιομέτρων. Στο κέντρο της Γης δεν υπάρχει ο κεντρικός πυρήνας που μας πληροφορούν εδώ και χρόνια οι επιστήμονες (άλλωστε κι αυτοί υποθέσεις κάνουν, άλλα ένας εσωτερικός ήλιος πλάτους 960 χιλιομέτρων που απέχει 4640 χιλιόμετρα από τις εξωτερικές επιφάνειες. Η διάμετρος του χείλους στο άνοιγμα των πόλων είναι 1920 χιλιόμετρα και έτσι ένα άτομο δεν μπορεί να δει την άλλη πλευρά του ανοίγματος. – Είναι δυνατή η ύπαρξη και διαβίωση ζωής εκεί κάτω; Ναι, είναι η απάντηση των οπαδών της κούφιας Γης μέσω διαφόρων υδροπονικών και αεροπονικών μεθόδων. Και έχουν δίκιο. Μάλιστα οι μέθοδοι αυτοί είναι επιστημονικά αποδεκτοί ακόμα και από τη ΝΑΣΑ η οποία λέγεται ότι κάνει τέτοιου είδους πειραματισμούς. (π.χ. ανάπτυξη φυτών χωρίς χώμα κτλ.)

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Είναι πολλά τα περίεργα φαινόμενα που συμβαίνουν στις περιοχές των πόλων, καθώς και τα διάφορα ευρήματα που βάζουν σε σκέψεις την επιστημονική κοινότητα. Ας δούμε μερικά από αυτά: Η πυξίδα τρελαίνεται. Μετά τον 80ο παράλληλο είναι κοινό μυστικό πως οι πυξίδες τα χάνουν; Όπως αναφέρει ο Ρώσος ερευνητής Σνέγκιρεφ Το βέλος θα δείχνει βόρεια μετά ξαφνικά θα δείξει προς τα δυτικά και μετά ξανά σχεδόν απρόθυμα θα γυρίσει πίσω στη θέση του. Το συμπέρασμα των οπαδών της κούφιας γης είναι πως όταν βρίσκονται στη πλευρά του πολικού ανοίγματος όπου βρίσκεται ο μαγνητικός πόλος, η πυξίδα βυθίζεται προς τα κάτω. Όταν βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά η πυξίδα δείχνει προς τα πάνω. Επίσης αξίζει να αναφέρουμε και τις παράξενα υψηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται όσο βορειότερα κατευθύνονται οι εξερευνητές σε εκείνα τα μέρη! Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε και τους διάφορους σπόρους ή κόκκους γύρης που εντοπίζονται στις συγκεκριμένες περιοχές και δημιουργούν ερωτηματικά, όπως επίσης και τις τουλάχιστον περίεργες μεταναστεύσεις ζώων προς άγνωστους τόπους. Τέλος, είναι αλήθεια ότι συχνά μένουμε έκπληκτοι όταν πληροφορούμαστε πως στις πολικές αυτές περιοχές ανακαλύπτονται προϊστορικά μαμούθ μέσα σε πάγους, υπολείμματα από μαλλιαρούς ρινόκερους, γιγαντιαία ελάφια και αλεπούδες. Οι υποστηρικτές της θεωρίας της κούφιας γης πιστεύουν πως όλα αυτά δεν είναι παρά νεκρά ζώα της εσωτερικής Γης που πέφτουν μέσα σε ρήγματα πάγου των ποταμών της, οι οποίοι χύνονται μέσα στο άνοιγμα του Βόρειου Πόλου, όπου παγώνουν και μεταφέρονται αργότερα μέσω των παγόβουνων στην ανοικτή Βόρεια θάλασσα. Μια ειδική κατηγορία περίεργων φαινομένων και ευρημάτων είναι χωρίς αμφισβήτηση και οι φωτογραφίες από δορυφόρους που επίτηδες ή κατά λάθος έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Το περίεργο είναι ότι σχεδόν στο 99,9% των φωτογραφιών των πόλων που παίρνουμε από δορυφόρους, αυτοί καλύπτονται από πυκνά σύννεφα! Τι γίνεται όμως στις ελάχιστες περιπτώσεις όπου τα σύννεφα αυτά εξαφανίζονται; Οι φωτογραφίες μιλούν μόνες τους;

ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΥΦΙΑΣ ΓΗΣ

Οι ιστορίες και οι μαρτυρίες σχετικά με ταξίδια στην κούφια Γη ή και θεάσεις όντων που προέρχονται από αυτήν είναι χιλιάδες και πιστεύω πως η παράθεση τους δε βοηθά εδώ. Θα προσπαθήσουμε απλά να αναφέρουμε τα πιο γνωστά ονόματα πόλεων αλλά και φυλών που έχουν αναφερθεί. Η Σαμπάλα/Αγκάρθα φέρεται να αποτελεί τον υπόγειο παράδεισο. Εκεί όπου όλη η γνώση του κόσμου φυλάσσεται καλά. Λέγεται ότι βρίσκεται κάπου σε μια περιοχή που εκτείνεται από το Αφγανιστάν ως την Κίνα. Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η πραγματική αιτία της επίθεσης των Αμερικανών στο Αφγανιστάν, ήταν η εύρεση-μέσω σπηλαίων- διόδων προς την υπόγεια πόλη!! Επίσης υπόγειες πόλεις λέγεται πως υπάρχουν: στην Καππαδοκία, στις Περουβιανές Άνδεις, στο Μεξικό, στην Έρημο Γκόμπι και στη Βραζιλία. Δε χρειάζεται φυσικά να αναφέρουμε και το πλήθος των περίτεχνα φτιαγμένων υπόγειων στοών και σπηλαίων σε όλο τον κόσμο, στα οποία υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Μεταφερόμενοι στη δική μας χώρα, τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια έξαρση τόσο σε ενδιαφέρον, όσο και στην οργάνωση διαφόρων ερασιτεχνικών ομάδων έρευνας, με σκοπό να αποκαλύψουν πολλά από τα άγνωστα μυστικά της ελληνικής Γης. Σε ότι αφορά τώρα τους κατοίκους του εσωτερικού του πλανήτη μας, αυτοί τις περισσότερες φορές εμφανίζονται -περιέργως- ως ερπετοειδή νοήμονα όντα πολύ πιο προηγμένα απ’ τον άνθρωπο. Οι “Νάγκας” και οι “Δέρος” σίγουρα λένε πολλά στους οπαδούς της θεωρίας της κούφιας Γης. Άναυδος μένει κανείς αν προσπαθήσει να συνδέσει το παζλ που ξεκινά από τη λατρεία του φιδιού ανά τους αιώνες (αφρικανικός χορός του μεγάλου φιδιού, όφις της βιβλικής εποχής, ερπετά της σοφίας, ουροβόρο φίδι, θρύλοι των Ελλήνων, Ινδών, Μεσοποτάμιων) και καταλήγει ως τις σύγχρονες, τρομερές, ακραίες-θα τις χαρακτήριζε κανείς, αλλά σίγουρα εκπληκτικά τεκμηριωμένες πεποιθήσεις -περί παρέμβασης των ερπετοειδών φυλών στον κόσμο μας από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού!- του γνωστού Άγγλου συγγραφέα David Icke, καθώς και άλλων λιγότερο γνωστών με τις ίδιες απόψεις.

Σημ.: Κυκλοφορούν εκατοντάδες περιστατικά και φωτογραφίες σε ότι αφορά τους ενδογήινους.

TA UFO, Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝ

Οι οπαδοί της συγκεκριμένης θεωρίας υποστηρίζουν ότι η προέλευση των ιπτάμενων δίσκων είναι από το εσωτερικό της Γης, απόρροια της υψηλής τεχνολογίας των κατοίκων της. Πιο συγκεκριμένα οι Γερμανοί Ναζί κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αλήθεια ότι έστελναν αρκετά συχνά αποστολές στους δύο πόλους της Γης για διάφορα επιστημονικά πειράματα όπως ανέφεραν. Από την άλλη βέβαια υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως υπήρχε συνεννόηση μεταξύ του Χίτλερ και φυλής της Κούφιας Γης με σκοπό τη δημιουργία μιας υπεράνθρωπης Άριας φυλής που θα κυριαρχούσε στον πλανήτη (στο εξωτερικό του πλανήτη τουλάχιστον!). Επίσης είναι γνωστό πως μετά την ήττα των Γερμανών και την είσοδο των συμμάχων στο Βερολίνο, βρέθηκαν σε μυστικές Γερμανικές βάσεις, σχέδια ΑΤΙΑ(!) με άγνωστη τότε τεχνολογία! Οι επιστήμονες των Γερμανών αιχμαλωτίστηκαν και μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ όπου ίσως σήμερα να συνεχίζεται το έργο τους. Τέλος υπάρχει και μια θεωρία που λέει ότι πολλοί Γερμανοί αξιωματικοί -ίσως ανάμεσά τους και ο Χίτλερ!-  αναζήτησαν κρησφύγετο στο εσωτερικό της Γης μετά το τέλος του πολέμου. Σήμερα είναι γνωστό ότι στους 2 πόλους φιλοξενούνται επιστημονικές βάσεις στις οποίες διενεργούνται απόρρητα πειράματα, καθώς και στρατιωτικές βάσεις όπου δοκιμάζονται καινούργια οπλικά συστήματα. Αφήνουμε για το τέλος την χαρακτηριστική φράση των οπαδών της κούφιας Γης σε ότι αφορά τους ιπτάμενους δίσκους και την όλη συνωμοσία που υπάρχει: ”Μια κυβέρνηση που δε θα σας πει τι γνωρίζει για τα UFO, θα κρατούσε σίγουρα μυστικό και τον τόπο προέλευσης τους”.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΕΛΑΣ;

Παρατηρείται όταν ηλεκτρόνια και πρωτόνια, που προέρχονται από τον Ήλιο, προσκρούουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και παγιδεύονται από το γήινο μαγνητικό πεδίο. Φυσικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι το βόρειο και το νότιο σέλας ή πολικά φώτα, αποτελούν σίγουρα ένα από τα πιο εντυπωσιακά θεάματα των πολικών περιοχών. Από κει και πέρα έχουμε υποχρέωση να ερευνήσουμε τη συσχέτιση του πολικού σέλας με τη θεωρία της Κούφιας Γης. Ας αναφέρουμε εδώ ορισμένες απόψεις ερευνητών. Ξεκινάμε από τον γνωστό μας Σερ Έντμουντ Χάλεϊ (ο κομήτης πήρε το όνομά του) ο οποίος υποστήριξε ότι το σέλας προκαλείται από μια φωτεινή ατμόσφαιρα που διέρρεε από μια κοιλότητα στο εσωτερικό της Γης. Άλλοι συγγραφείς υποστήριξαν λίγο αργότερα ότι προκαλούταν από το άμεσο φως του εσωτερικού ήλιου -που προαναφέραμε- μέσα από τα πολικά ανοίγματα. Τέλος, άξια προσοχής είναι και η άποψη του ερευνητή Ρόντεϊ Κλαφ σύμφωνα με την οποία τα σέλα παράγονται αποκλειστικά από τα σωματίδια που εκπέμπει ο εσωτερικός ήλιος της Γης και ότι ο ηλιακός άνεμος στην πραγματικότητα δε μπορεί να εισέλθει στο μαγνητικό πεδίο της Γης, αλλά εκτρέπεται γύρω από αυτό. Επίσης τα χρώματα του σέλας προκαλούνται από έντονα στρώματα ενεργητικών ηλεκτρονίων που εκπέμπονται από την πολική περιοχή μέσα στην ατμόσφαιρα όπου αυτά συγκρούονται με σωματίδια μοριακού αζώτου, μοριακού οξυγόνου και ατομικού οξυγόνου. Το πιο συνηθισμένο χρώμα του σέλας, το πρασινοκίτρινο, εκπέμπεται από διεγερμένα άτομα οξυγόνου τα οποία συγκρούονται με ηλεκτρόνια χαμηλής ενέργειας. Το σκουροκόκκινο χρώμα εκπέμπεται από μόρια οξυγόνου όταν αυτά συγκρούονται με ενεργητικά ηλεκτρόνια.

ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΟΥΦΙΟΙ;

Είναι κοινό μυστικό πως η σελήνη είναι κούφια. Συγκεκριμένα το 1973 η NASA είχε ρίξει στην επιφάνεια της το τμήμα ενός πυραύλου. Το αποτέλεσμα ήταν η επιφάνεια να δονείται επί 3,5 ώρες. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να αναλύσουμε κάποιες από τις πτυχές αυτού του θέματος. Θα ξεκινήσω από την άποψη που διατυπώνει στο βιβλίο του ο ερευνητής Ντον Γουίλσον: Το απίθανο γεγονός ότι μια ισοδύναμη γήινη ύλη φαινόταν να ζυγίζει σχεδόν διπλάσια από την ύλη της σελήνης προκάλεσε στους πάντες μεγάλη αδυναμία. Γιατί αυτή η διαφορά; Η πραγματική απάντηση, υποδείκνυε την πιθανότητα ότι ένα μέρος ή ολόκληρο του εσωτερικό της σελήνης ήταν κούφιο! Ο Δρ Γκόρντον Μακ Ντοναλντ αναφέρει τα εξής σε μια δημοσίευση που έκανε στο περιοδικό Austronautics το 1962: Αν αναλυθούν τα αστρονομικά δεδομένα, ανακαλύπτουμε ότι αυτά απαιτούν το εσωτερικό της σελήνης να είναι αραιότερο από τα εξωτερικά μέρη της. Πραγματικά θα φαινόταν ότι η σελήνη είναι περισσότερο σαν μια κούφια πάρα σαν μια ομογενής σφαίρα. Αξίζει να αναφέρουμε κάτι προς αυτούς που υποστηρίζουν ότι προήλθε μετά από σύγκρουση αστεροειδούς με τη Γη. Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα των αποστολών ΄΄Απόλλων΄΄ στη σελήνη, ήταν η διεξαγωγή του συμπεράσματος ότι πάνω από το 99% των βράχων που έφεραν οι αστροναύτες από εκεί, είναι πολύ παλαιότεροι από το 90% των βράχων της Γης! Έτσι μας έφεραν βράχους που ξεκινούσαν από τα 4,3 δισ. έτη και έφταναν μέχρι και τα 5,3 δις. έτη, ενώ ως γνωστόν οι αρχαιότεροι βράχοι πάνω στη Γη αγγίζουν τα 3,7 δις. Έτη. Από εκεί και πέρα τώρα και για να περάσουμε και σε ένα άλλο ανεξήγητο της υπόθεσης, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν και την άποψη περί τεχνητού διαστημοπλοίου, ξεκινώντας από τους αρχαίους Αρκάδες!

Το περίεργο με τη θεωρία της κούφιας Γης είναι ότι δεν αναφέρεται μόνο στη Γη. Έτσι εκτός από τη σελήνη, υπάρχουν στοιχεία, φωτογραφίες και ενδείξεις για όλους σχεδόν τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος! Έτσι λοιπόν, τόσο στον Ερμή όσο και στην Αφροδίτη, δεν είναι λίγοι οι αστρονόμοι που έχουν παρατηρήσει περίεργες ανωμαλίες στις τροχιές των δύο πλανητών. Σε ότι αφορά τον Ερμή οι ερευνητές εντόπισαν περιοχή 290 χιλιομέτρων καλυμμένη με πάγο! Σε ότι έχει να κάνει με την περιβόητη φωτεινή κηλίδα του που έχει παρατηρηθεί, ο Ρόντεϊ Κλαφ υποστηρίζει: Ο Ερμής περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο πλάγια, με το πολικό του άνοιγμα να δείχνει προς τη Γη. Καθώς αυτός περνά μπροστά από τον ήλιο, στο κέντρο του σκοτεινού, στρογγυλού δίσκου που παρουσιάζεται προς εμάς διακρίνεται το φως της λαμπερής κηλίδας του εσωτερικού του ήλιου μέσα από το πολικό άνοιγμα. Επίσης περίεργα πολικά φώτα έχουν παρατηρηθεί και στην Αφροδίτη όπως επίσης και σέλα ψηλά στην ατμόσφαιρά της παρ’ ότι δεν έχει μαγνητικό πεδίο. Η προέλευσή τους δεν είναι κατανοητή. Περνάμε στον Άρη, που μας ταλαιπωρεί ευχάριστα με αρκετά μυστήρια. Η θεωρία των κούφιων πλανητών είναι παρούσα και εδώ. Υπάρχουν περίοδοι όπου ο πάγος στις πολικές περιοχές του κόκκινου πλανήτη συρρικνώνεται. Τότε οι αστρονόμοι παρατηρούν μια μαύρη κηλίδα να περιβάλλει την άσπρη περιοχή! Επίσης υπάρχουν -αυτό είναι γεγονός- φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, όπου διακρίνεται καθαρά το άνοιγμα στο Βόρειο πόλο του πλανήτη, όπως επίσης και το πολικό χείλος του.

Γεγονός αποτελεί ότι τα τελευταία χρόνια Αμερικάνοι και Ρώσοι Αστρονόμοι, έχουν παρατηρήσει φωτεινές αναλαμπές διάρκειας 5 περίπου λεπτών (!) που ακολουθούνται από σύννεφα σχήματος μανιταριού να εκπέμπονται από την πολική περιοχή του Άρη! Μιας και αναφέρθηκα στον συγκεκριμένο πλανήτη δε πρέπει να παραλείψω να αναφερθώ και στους 2 περίεργους δορυφόρους του Φοίβο και Δείμο οι οποίοι εκτός του ότι δεν ήταν ορατοί πριν το 1877, παρουσιάζουν ορισμένες ανωμαλίες σε τροχιές κ.α. Δεν είναι λίγοι οι αστρονόμοι που τους χαρακτηρίζουν σαν μεταλλικές κούφιες σφαίρες, ενώ άλλοι ερευνητές μιλούν για τεχνητούς δορυφόρους. Για τους πλανήτες πέρα από τον Άρη μόνο υποθέσεις γίνονται-ακόμα και από τους επιστήμονες. Σε ότι αφορά τον μεγάλο Δία ο ερευνήτης Τζον Λάμπρεχτ υποστηρίζει πως η μεγάλη κηλίδα του Δια θα μπορούσε να προκαλείται από μια τρύπα στον κούφιο φλοιό του, στο εσωτερικό του οποίου συμβαίνει μια ισχυρή πυρηνική αντίδραση. Τέλος άναυδους μας αφήνει η άποψη του Ιμανουήλ Βελικόφσκι στο βιβλίο του “Κόσμοι σε σύγκρουση”, όπου υποστηρίζει ότι η θεά Αθηνά θα μπορούσε αστρονομικά να είναι η Αφροδίτη, η οποία πραγματικά (σύμφωνα με το μύθο!) θα μπορούσε να γεννήθηκε από το κεφάλι -πολικό άνοιγμα του πατέρα της- Δία!! Έτσι ο μύθος απόκτα μια αστρονομική σημασία!

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι περίεργα σέλα έχουν παρατηρηθεί τόσο στον Κρόνο όσο και στον Ουρανό και είναι απορίας άξιον πως δημιουργούνται καθώς λόγω απόστασής τους απ’ τον ήλιο είναι σχεδόν απίθανο να προκαλούνται από τον ηλιακό άνεμο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μήπως τελικά η “κανονική ζωή” προορίζεται για το εσωτερικό των πλανητών και η ανώμαλη για το εξωτερικό τους; Μήπως το γεγονός ότι δεν παρατηρούμε ζωή στην εξωτερική επιφάνεια των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν υπάρχει ζωή σ’ αυτούς; Θα μπορούσε να υπάρχει μια χαρά στο εσωτερικό τους! Μήπως η δική μας κατάσταση είναι ανώμαλη, αφού είμαστε οι μόνοι που ζούμε στο εξωτερικό του πλανήτη μας, μακριά από τη θαλπωρή, υγεία και προστασία της εσωτερικής μήτρας του; Το μόνο που πρέπει να ξεπεράσουμε και να δεχτούμε είναι η ιδέα της ύπαρξης ενός “εσωτερικού ήλιου”.