Γιατί ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή;

Αντιγράφουμε από μπλογκ φιλικά προσκείμενο στη ΝΔούλα

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη στο antinews

Απανωτές συσκέψεις επιτελών στη ΝΔ, λόγω ανησυχίας από τη συνεχή άνοδο της Χρυσής Αυγής, διάβασα στις Κυριακάτικες εφημερίδες . Συνεχείς συσκέψεις επιτελών της Συγγρού, λένε οι πληροφορίες, για να δούνε τι θα κάνουν με τα ανησυχητικά…

γκάλοπ που δείχνουν άνοδο της ΧΑ. Έντονοι οι προβληματισμοί και στους άλλους χώρους. Φαντάζομαι κι εκεί οι «επιτελείς» θα ξύνουν την κάρα τους μπροστά στην αμμοδόχο της πολιτικής.

Γιατί να κουράζονται, αδέρφια; Ας ρωτήσουν εμάς εδώ στο Antinews, που ζούμε 24 ώρες το 24ωρο μέσα στους κανονικούς ανθρώπους.

Ας βγούμε λοιπόν από τα κλισέ της ωχράς σπειροχαίτης του δημόσιου λόγου, την «πολιτική ορθότητα», και να δούμε κατάματα την αλήθεια. Αλλιώς, φοβάμαι, πως μας περιμένουν νέα δεινά, σαν εκείνο το 18% …

Καταρχήν η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή με τα εύσημα του “αντισυστημικού”. Και να ‘θελε αλλιώς, το «σύστημα» δεν την έπαιζε. Για χρόνια κινήθηκε στο περιθώριο, τα στελέχη της, απόβλητοι της πολιτικής ζωής, σπανίως καλούνταν στα πάνελ των μπετατζήδων και λοιπών ευγενών προμηθευτών, παρά μόνο για να δώσουν τηλεθέαση μέσα από την εκτράχυνση των από τηλοψίας συγκρούσεων. Θυμάστε την μέρα με τις φάπες και τα μπουγελώματα στο κανάλι του Σουλεϋμάν; Τα στελέχια σίγουρα θα δάκρυσαν μαθαίνοντας ότι τα «μηχανάκια» των νοικοκυραίων χτύπησαν κόκκινο. Ο Ν. Μιχαλολιάκος, λοιπόν, μπήκε στη Βουλή χωρίς να κάνει νταραβέρια. Έτσι κι αλλιώς δεν του μίλαγε κανείς. Και τώρα ένας τσαμπουκάς ελέφαντας είναι μέσα στο σαλόνι της μπατιρημένης «δημοκρατίας των κολλητών».

Αυτά που ως πριν από καιρό ήταν τα χαρακτηριστικά που τους κρατούσαν στο περιθώριο, ήτοι ο σκληροπυρηνικός εθνικοσοσιαλιστικός λόγος, ο τσαμπουκάς στο πεζοδρόμιο, η αντικοινοβουλευτική στάση, το όλο αντισυστημικό του πράγματος, έγινε το πλεονέκτημα τους.

Η οργισμένη πιτσιρικαρία, οι νεόπτωχοι, οι τσαντισμένοι συνταξιούχοι, άνεργοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, οι κάτοικοι περιοχών που έγιναν απόπατος της Ασίας και της Αφρικής, ψήφισαν τους τύπους με τα μαύρα σε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, που με την επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών, παίρνει την ανιούσα δημοσκοπικά.

Η πολιτική αντιμετώπιση με χαρακτηρισμούς περί ναζιστών, τραμπούκων, τα σχόλια για κακομούτσουνους που είναι μπράβοι, δεν εξηγούν τα δεδομένα, απλά ρίχνουν άφθονο καύσιμο στην μηχανή τους. Αν το ποσοστό τους γίνει και εκλογικά διψήφιο, τότε τι θα λέμε; Πως το 12, 13, 15% των Ελλήνων είναι ναζί, μπράβοι κλπ;

Σχολιαστές, προφανώς θαμπωμένοι από την ομορφιά του Άκη, την ευσταλή αρχοντιά του Βουλγαράκη και την αξιόπιστη αιδημοσύνη του Παπακωνσταντίνου, του Δρούτσα και του Μπεγλίτη, αφιέρωσαν ποταμούς λέξεων για την φάτσα και την χοντρή αλυσίδα του συνοδού του Μπαρμπαρούση.

Ε, λοιπόν, μέρος του αληθινού λαού, όχι μετεμψυχώσεις Ταγματασφαλιτών, δεν δίνει δεκάρα για όλα αυτά. Τους ψηφίζει ακριβώς γι’ αυτά που τους κατηγορούν. Τους γουστάρουν γιατί τα σπάνε, γιατί δεν παίζουν με τους κανόνες των αστικών κομμάτων. Κι ανεβαίνουν συνεχώς, διότι αντί να τους εξημερώσει η γραβάτα κι ο κοινοβουλευτικός βίος, αυτοί ριζοσπαστικοποιούνται κάθε μέρα και περισσότερο. Παραβιάζουν τους νόμους αυτοδικώντας, αντιποιούμενοι δημόσια αρχή κι αυτή η αυτοδικία βρίσκει ενθουσιώδες ακροατήριο, πολίτες που είδαν την ηγέτιδα τάξη, πολιτικούς κι «επιχειρηματίες», να ανασκολοπίζουν επί δεκαετίες την νομιμότητα και το εθνικό συμφέρον.

Όσοι ανέχτηκαν την αριστερή βία στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους, στους δρόμους και τις πλατείες, τώρα εμβρόντητοι βλέπουν την άλλη βία να κερδίζει αποδοχή και ψήφους. Η βαριά διανόηση και η «προοδευτικιά» δημοσιογραφία επί δεκαετίες ήταν φτηνοί στα πίτουρα στους αριστερούς τραμπουκισμούς και τώρα τρώνε βρώμικο αλεύρι στα μούτρα.

Και βέβαια ο μεγάλος στρατολόγος της Χρυσής Αυγής, εκτός από την Αριστερά και τις παρακμιακές πολιτικές της, εκτός από την επί μακρόν ενοχική στάση της Κεντροδεξιάς, είναι η ατιμωρησία των ενόχων για το οικονομικό 1922 που ζούμε.

Τι κάνει η Χρυσή Αυγή εδώ και πολύ καιρό στις γειτονιές; Αλληλεγγύη Ελλήνων προς Έλληνες. Με τρόπο ενίοτε χοντροκομμένο και βάρβαρο, υπό την έννοια του ΜΗ ελληνικού. Διότι το όχι για ένα πιάτο φαγητό στην ξεδοντιασμένη αλλοδαπή γριούλα απέχει μακράν του Ελληνικού Τρόπου. Όμως για πολλούς αυτά είναι ψιλά γράμματα. Οι Χρυσαυγίτες περιπολούν στις γειτονιές. Σε περιπτώσεις δύστροπων αλλοδαπών μισθωτών, που μετατρέπουν τα διαμερίσματα σε λαϊκά υπνωτήρια – χρυσωρυχεία, καλούμενοι από τους Έλληνες ιδιοκτήτες, σε δυο μέρες παραδίδουν το μίσθιο καθαρισμένο και με αλλαγμένη κλειδαριά! Προφανώς ψιθυρίζουν μερικά πειστικά φωνήεντα που καθιστούν περιττή την διαδικασία των μισθωτικών διαφορών. Συσσίτια, αιμοδοσίες, μοίρασμα τροφίμων, άμεση συνδρομή Ελλήνων σε προβλήματα με αλλοδαπούς. Κι αυτά τα κάνουν καιρό τώρα, όχι προεκλογικά.

Γιατί; Γιατί η πολιτεία, τα ΜΜΕ της παραπληροφόρησης και της εθνικής αποδόμησης τους έκαναν χώρο. Όταν φώναζαν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμονα για τα χάλια μας, οι προοδευτικάριοι έκαναν πολιτικό τουρισμό στις γειτονιές των απλών ανθρώπων και τους καθύβριζαν ως ρατσιστές και φασίστες, γιατί διαμαρτύρονταν που η ζωή τους έγινε Καμπούλ. Κι η ενοχική δεξιά είχε τον φόβο μην την πουν …δεξιά! Κι επειδή ο λαός ενίοτε έχει πικρόχολο κι εκδικητικό χιούμορ, κάποιοι είπαν, «φασίστες μας λέτε; Ε, πάρτε να ‘χετε».

Που είναι άραγε η νεολαία της Κεντροδεξιάς και των άλλων αστικών κομμάτων στις γειτονιές; Τους εμπόδισε κανείς να κάνουν αυτοί δράση αλληλεγγύης προς τους Έλληνες αλλά κι όσους ταλαίπωρους μετανάστες το δικαιούνται; Να ταΐσουν Έλληνες αλλά και την αλλοδαπή γριούλα που έφευγε ταπεινωμένη ψελλίζοντας «συγγνώμη, συγγνώμη»; Τους εμπόδισε κανείς να περάσουν στην πρωτοπορία διεκδικώντας με δημοκρατικούς αλλά δυναμικούς τρόπους την «ανακατάληψη των πόλεων μας», για να θυμηθώ μια προεκλογική μας θέση. Το κορυφαίο ζήτημα «Κανέλα ή τριμμένη σοκολάτα στον καπουτσίνο;», λύθηκε, «Ποτέ πια κανέλα στον καπουτσίνο»! Τι γίνεται όμως στα Πατήσια, στην Πλατεία Βάθη, στα Μανιάτικα, στην παραλία της Πάτρας; Camp για τον εθελοντισμό, κεράκια για τη Λιβύη, εκδηλώσεις για την ανακύκλωση, την αναδάσωση, καλά όλα αυτά, βαρετά για τα γούστα μου αλλά κατανοητά, στην μόδα είναι, όπως κι η «Μαμασίτα». Καλά και τα 5.000 πάρτυ. Τι γίνεται όμως για τους άνεργους, τους πεινασμένους, την εγκληματικότητα, τις ορδές των λαθραίων;

Γιατί ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή; Γιατί η αληθινή Δημοκρατία, που δεν είναι δημοκρατία αν δεν είναι Πατριωτική, έκανε στην άκρη. Προσκύνησε τα σκουπίδια της Αριστεράς, τα κουρέλια μιας ψευτοδιεθνιστικής «προοδευτικότητας», λαθρολάγνας και μισελληνικής. Καθαίρεσε τις ελληνικές ιδέες και αξίες. Ανακυκλωμένοι θαυμαστές του Χότζα και του Στάλιν, πήραν παραμάζωμα την ενοχική δεξιά, επί χρόνια έκαναν σκουπιδότοπο την παιδεία, εγκαθίδρυσαν δικτατορία στα αμφιθέατρα, αποθήκευαν μολότωφ σε δημόσια κτίρια, ενίοτε τα έκαιγαν, μαζί με ανθρώπους. Οι υπερασπιστές των «δικαιωμάτων» των λαθρεμπόρων, νταβατζήδων, επαγγελματιών επαιτών, του μπάστε σκύλοι αλέστε στα σύνορα μας, άσκησαν κι εξουσία, έφτιαξαν νόμο κράχτη των κατσαπλιάδων κι άφησαν την χώρα να πλημμυρίσει σουνίτες μουσουλμάνους. Αναφομοίωτους, χωρίς δεξιότητες, απρόσκλητους.

Από χαρακτήρα και παιδεία μισώ την αταξία και την αναρχία. Αρκετή έχουμε εντός μας. Στην κοινωνία όμως χρειάζεται τάξη και ειρήνη. Ασφάλεια. Κι αυτό δεν είναι αριστερό ή δεξιό. Είναι λογικό και αναγκαίο. Και είναι δουλειά του κράτους, όχι ενός κόμματος, παρεών, αυτόκλητων τιμωρών. Διότι το χάος το πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι, οι πολλοί.

Η απάντηση λοιπόν στην δράση της Χρυσής Αυγής είναι το να κάνει το κράτος την δουλειά του. Στις λαϊκές αγορές, στις πλατείες, στα παράνομα υπνωτήρια των δουλεμπόρων. Παντού. Να υπερασπιστεί παντί τρόπω τους Έλληνες και την νομιμότητα. Αυτό που ξεκίνησε ο Δένδιας για την λαθρομετανάστευση, με κάποια ήδη μετρήσιμα θετικά αποτελέσματα, να γίνει επί δέκα! Πιο δυνατά, πιο ριζοσπαστικά. Το ίδιο στην εγκληματικότητα. Οι άγριοι καιροί που ζούμε απαιτούν ριζοσπαστικές λύσεις. Έξω από το κουτί. Χωρίς μη μου άπτου. Να μην χρειάζεται ο κόσμος άλλους προστάτες. Αλλιώς, τα «Τάγματα Εφόδου» δεν θα αντιποιούνται πλέον την Αρχή. Θα γίνουν Αρχή…