Λένε πώς η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρίζει στον αφέντη της αλλά τελικά δεν είναι μόνο η κατάρα γαϊδάρα, είναι κι η αλαζονεία κι η απανθρωπιά κι η ύβρις κι η χλεύη και γυρίζουν σαν γαϊδάρα ή σαν χυλόπιτα σ’ αυτόν από τον οποίον ήρθαν…
Ποιος δεν θυμάται με βδελυγμία και φρίκη την απείρου αλαζονείας, βαρβαρότητος και εμπαθείας ατάκα, με την οποία σχολίασε η κυρία Κλίντον, ως υπουργός εξωτερικών της χώρας της (κι όχι ως αγράμματη κακομοίρα, λαϊκής κι υποβαθμισμένης συνοικίας) την φρικτή δολοφονία του ηγέτη της χώρας, στην οποία επιτέθηκαν μόνο και μόνο για να αρπάξουν τον πλούτο της, οι εταιρείες που χορηγούν και στην ουσία νοικιάζουν τις υπηρεσίες της κυβέρνησής της;
“WE CAME, WE SAW, HE DIED” είχε πει θριαμβευτικά η κυρία και τα λόγια της έκαναν τον γύρο του κόσμου μαζί με τις τριτοκοσμικές σκηνές της βάρβαρης κακοποίησης, της ατίμωσης και της δολοφονίας ενός ανθρώπου.
Μα όπου και να πάτε κυρία μου, σε οποια χώρα κι αν εξάγετε τη δημοκρατία των “ιδρυμάτων” του βαθέως κράτους σας, τέτοιες σκηνές εκτυλίσσονται … τυχαίο; δεν νομίζω!
Τουλάχιστον αν είχετε την κομψότητα να κρατήσετε το στοματάκι σας κλειστό…
Περίσσεψε η ύβρις, η βαρβαρότητα, η σκληρότητα, κι η χλεύη εις βάρος του νεκρού.
Μιλάμε για έναν πολιτικό και ηθικό πάτο.
Αναρωτιέμαι από πού βγήκε τόση παρακμή, που μόνο με μια Ωλμπράιτ θα μπορούσε να συγκριθεί.
Ποντάρισε σε τριτοκοσμικούς φιλόδοξους φυλάρχους που ήθελαν πολύ να γίνουν Καντάφι στη θέση του Καντάφι και πέρα από την πάρτη τους, τον εαυτούλη τους και την θρησκοληπτική τους ιδεοληψία δεν καταλαβαίνουν τίποτα, και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα, ούτε πατρίδα, ούτε έθνος, ούτε ανεξαρτησία, ούτε ευημερία του λαού, τίποτε μόνο ο εαυτούλης. Με επίπεδο βαρβαρότητας σαν και το δικό της, χωρίς τα φρου φρού και τις επισημότητες, και τελικά κατάφερε να γίνει ο καρπαζοεισπράκτορας αυτών που προστάτευε και που ρήμαξε μια χώρα για να τους φέρει στην εξουσία..
“WE CAME, WE SAW, HE DIED”
Κι αυτή τη φορά ο νεκρός είναι ο πρέσβης των ΗΠΑ.
Σφαγμένος, κακοποιημένος, βιασμένος, και ατιμασμένος ακριβώς όπως ο Καντάφι, που με τόση αλαζονεία τον είχε χλευάσει νεκρό.
Και μάλιστα απ’ τα χέρια αυτών που τους έχρισε συνεταιράκια και τους όπλισε -με εξοδα των φορολογουμένων Αμερικανών πολιτών- για να παραδώσουν την χώρα τους στην εταιρειοκρατία που νοικιάζει τις υπηρεσίες της κυρίας και της κυβέρνησής της.
Κι επειδή δεν εκπροσωπεί τους Αμερικανούς πολίτες, αλλά τις εταιρείες που εκμεταλλεύονται με προνομιούχα συμβόλαια τον πλούτο της Λιβύης, η αγέροχη υπ. εξ. των ΗΠΑ τώρα κοιτάζει και σιωπά, για να μην χρησιμοποιήσω άλλο ρήμα πιο αγοραίο…
Τι να κάνει, να αντιδράσει όπως πρέπει και να χάσει τα συμβόλαια ή να κάνει γαργάρα ένα τέτοιο συμβάν και να αισθανθούν οι Αμερικανοί όπως αισθανόμαστε εμείς όταν βλέπουμε να ατιμάζεται η χώρα μας, κι οι πολιτικοί κάνουν πώς δεν είναι εδώ…
Ξεφτίλα για την Αμερική, που πρώτη φορά βρίζεται για κάτι που πραγματικά δεν έκανε! Και αυτήν την ξεφτίλα την δρομολόγησε η κυβέρνησή της εξάγοντας “δημοκρατίες” με βομβαρδισμούς και παρακρατικές πρακτοράντζες.
“WE CAME, WE SAW, HE DIED”
Η χλεύη και η ύβρις είναι γαϊδάρες και γυρίζουν στην αφέντρα τους κυρία Κλίντον…
Όσο κι αν κοιτάζεις αλλού, τώρα, χρυσή μου κι όσο κι αν κάνεις πως δεν ακούς το “we came, we saw, he died” δίπλα στις φρικτές φωτό των ανθρώπων που σκυλεύθηκαν και δολοφονήθηκαν, με τρόπο που προσβάλει το ανθρώπινο είδος, φωνάζουν τ’ όνομά σου.
Η πρώτη δολοφονία που επεδίωξες και πανηγύρισες έστρωσε το χαλί για τη δεύτερη…
Τον Κρίστοφερ Στήβενς εσύ τον έστειλες εκεί για να πεθάνει τόσο άδικα, τόσο βάρβαρα τόσο ατιμωτικά.
Τώρα ποιος θα είναι ο επόμενος θα καταδικάσεις σε ατιμωτικό και βίαιο θάνατο για να οφελούνται οι εταιρείες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου