Διαφημίζονται δυσφημώντας την Ελλάδα!!!
Διαφημιστική καμπάνια του Βρετανικού συντηρητικού περιοδικού “Spectator“, προκαλεί σωρεία αντιδράσεων τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα κοινωνικά δίκτυα.
Το ιστορικό περιοδικό προτίμησε να προκαλέσει για να διαφημιστεί χρησιμοποιώντας την Ελλάδα και τις δύσκολες ώρες που περνά.
“Οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν στην κατοχή τους και μια δεύτερη ιδιοκτησία. Το όνομα αυτής, Ελλάδα”, αναγράφεται σε αφίσες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα τρένα της Αγγλίας.
Μάλιστα, οι αντιδράσεις είναι ποικίλες στο διαδίκτυο. Ήδη αρκετοί χρήστες στο Twitter έχουν μοιραστεί την εικόνα με ποικίλα σχόλια.
“Πολύ έξυπνη διαφήμιση του Spectator”, σχολιάζει ο δημοσιογράφος και μπλόγκερ Ben Sutherland στο Twitter. Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο χρήστης @duncanhart ενώ αρκετοί το βρίσκουν αστείο, όπως ο χρήστης @YannickHPP....[...]
Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που έχουν αντίθετη άποψη και δεν το βρίσκουν και τόσο έξυπνο όλο αυτό, όπως ο @RupertWhite, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά: “Η διαφήμιση του Spectator είναι για τεμπέληδες ανθρώπους”.
Σημειώνεται ότι το περιοδικό Spectator ανήκει στους David και Frederick Barclay, που έχουν επίσης στην κατοχή τους και την Daily Telegraph.
Η είδηση από το Ας Μιλήσουμε Επιτέλους.
Πάρτε και γνήσια ΕΟ (όχι γιαλαντζί Σέχτες και τρίχες κατσαρές).
Αθήνα Μάρτης 1997
Η περσινή επιλογή του κ. Σημίτη και της ομάδας του υπήρξε έργο των Αμερικανών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου. Μετά την αναγκαστική αποχώρηση του Α. Παπανδρέου ήταν γι’ αυτούς, το καλύτερο «προϊόν» στην αγορά, πράγμα που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά με τον τρόπο που ο νέος πρωθυπουργός χειρίστηκε την κρίση στα Ίμια.
Η κρίση στα Ίμια υπήρξε θρίαμβος της Τουρκίας και ατιμωτική πολιτικο-στρατιωτική ήττα της Ελλάδας. Στρατιωτική ήττα γιατί κατελήφθη ελληνικό έδαφος τη στιγμή που είχαν κινητοποιηθεί οι Ένοπλες Δυνάμεις για να το προφυλάξουν. Κατάληψη που δεν έγινε σε κάποια απομακρυσμένη βραχονησίδα από τις εκατοντάδες του Αιγαίου, όπως ειπώθηκε, αλλά σε μια από τις δύο που αμφισβητούσαν ρητά οι Τούρκοι εκείνη τη στιγμή. Ατιμωτική για μας, θρίαμβος για την Τουρκία γιατί η κατάληψη έγινε χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφέκια και χωρίς να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια ανακατάληψης.
Πολιτική ήττα, γιατί η Τουρκία πέτυχε απόλυτα τον πολιτικό της στόχο, που δεν ήταν η κατάληψη και κατοχή ελληνικού εδάφους. Αλλά η αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στις ελληνικές βραχονησίδες, στέλνοντας το μήνυμα στη διεθνή κοινότητα με την κατάληψη στα Ίμια, ότι η Ελλάδα είναι ανίκανη να την υπερασπίσει, να ασκήσει την κυριαρχία της σ’ αυτές ακόμη κι όταν έχει κινητοποιήσει ολόκληρο το στόλο της προς τούτο.
Εξαναγκάζοντας το Σημίτη να αποδεχτεί συμφωνία, υπό τις πιέσεις των Αμερικανών για ν’ αποτραπεί δήθεν ο πόλεμος, με την οποία τα Ίμια γίνονται «γκρίζα» αφού δεν μπορεί πλέον να πάει εκεί Έλληνας όπως γίνονταν στο παρελθόν, παρά μόνο αν ειδοποιηθεί και συναινέσει η Τουρκία. Και δεύτερον αποδεχόμενος έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία εφόλης της ύλης: Αιγαίο, υφαλοκρηπίδα, Ίμια-βραχονησίδες, εναέριος χώρος, Κυπριακό. Όλες οι μετέπειτα απεγνωσμένες προσπάθειες της κυβέρνησης Ση-μιτη που διαρκούν μέχρι σήμερα αποσκοπούν στο να κερδίσει χρόνο ώστε να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό αυτές τις διαπραγματεύσεις-αποτέλεσμα του Βατερλώ στα Ίμια σαν δήθεν προϊόν ελεύθερης βούλησης και καλόπιστο «βήμα προς βήμα» διάλογο. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι το περσινό παραμύθι ότι με τη συμφωνία αποφεύχθηκε ο πόλεμος, αντικατέστησε νέο παραμύθι σύμφωνα με το οποίο κερδίσαμε γιατί αποφύγαμε τις διαπραγματεύσεις.
Η επιτυχής όμως έκβαση για τους Αμερικανούς προϋπέθετε την παραμονή στην εξουσία και άρα την προηγούμενη εκλογική νίκη του ανθρώπου που «υπέγραψε» τη νύχτα των Ίμια, αφού υπογραφή συμφωνιών με την Τουρκία πριν τις εκλογές αποκλείονταν λόγω της αντιαμερικανικής κατακραυγής ενώ θα οδηγούσε σε πολιτική καταβαράθρωση. Έτσι δημιουργήθηκε μια πρωτότυπη ασυλία για τον κύριο υπεύθυνο τον πρωθυπουργό — που διαρκεί μέχρι σήμερα και θα διαρκεί μέχρι να υπογραφούν οι συμφωνίες με την Τουρκία— που ξεπερνάει τα όρια του τραγελαφικού.
Λοιδωρούνται υπουργοί και στρατιωτικοί για πράξεις ή παραλήψεις στα Ίμια για τις οποίες την κύρια ευθύνη φέρει ο πρωθυπουργός, ενώ παράλληλα εκθειάζονται οι σοφοί χειρισμοί του που οδήγησαν σ’ αυτές τις πράξεις ή παραλείψεις!!! Έτσι η πανωλεθρία στα Ίμια μετατράπηκε από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ αν όχι σε νίκη, τουλάχιστον σε αξιοπρεπή ισοπαλία μέσα από συστηματική απόκρυψη και παραποίηση των γεγονότων και την παράλληλη κατασυκοφάντηση σαν πολεμοκάπηλων, υπερπατριωτών, εθνικιστών κλπ. όσων αρνούνται να αποδεχτούν τη χοντροκομμένη κυβερνητική προπαγάνδα.
Η αλήθεια για τα Ίμια και τις συνέπειες τους απεκρύβη από τον ελληνικό λαό με την καθημερινή πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ. Αποκαλυπτικό παράδειγμα της είναι η περίπτωση της «πτώσης» του ελληνικού ελικοπτέρου. Μίλησαν για άγνωστη αιτία που προκάλεσε μηχανική βλάβη στο ελικόπτερο αποκρύβοντας το γεγονός ότι αν αυτό είναι αλήθεια —ότι δηλαδή δεν χτυπήθηκε από κάποιο όπλο— αυτό από μόνο του φωτογραφίζει σαν δράστες τους Αμερικάνους. Γιατί είναι οι μόνοι εκτός της Ελλάδας και της Τουρκίας που είχαν συγκεντρώσει στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, οι μόνοι που παρακολουθούσαν ηλεκτρονικά με δορυφόρους, ραντάρ, AWAKS κάθε στρατιωτική κίνηση και οι μόνοι που διαθέτουν το οπλικό σύστημα το κατάλληλο να καταρρίψει αεροπλάνο εξ αποστάσεως, προκαλώντας βλάβη στον κινητήρα και χωρίς να το πλήξουν απευθείας.
Θ’ ανοίξουμε εδώ μια αναγκαία μικρή παρένθεση. Πρόσφατα ένας πρώην πράκτορας της KGB ονόματι Φεκλίσωφ, όντας ο μόνος ακόμη εν ζωή πρώην πράκτορας που γνωρίζει από πρώτο χέρι την περίπτωση των Ρόζενμπεργκ, αφού ήταν η επαφή του στις ΗΠΑ, θέλησε ν’ αποκαλύψει την αλήθεια, πούναι διαφορετική κι απ’ την εκδοχή των ΗΠΑ κι απ’ αυτήν της πρώην ΕΣΣΔ. Σύμφωνα με τον Φεκλίσωφ, ο Ρόζενμπεργκ ήταν ήρωας που πίστευε στη σοσιαλιστική φύση της ΕΣΣΔ και ήταν πρόθυμος να θυσιάσει και τη ζωή του γι’ αυτήν, έδωσε πλήθος πληροφορίες ηλεκτρονικής φύσης όχι όμως για την ατομική βόμβα, ενώ η γυναίκα του ήταν άσχετη κι αθώα. Σύμφωνα λοιπόν με τον Φεκλίσωφ ο Ρόζενμπεργκ έδωσε στην KGB τη σημαντικότερη πληροφορία του το Δεκέμβρη του 44 στη Νέα Υόρκη. Έφερε για χριστουγενιάτικο δώρο στον Κόκκινο στρατό ένα κουτί που ζύγιζε περίπου 9 κιλά. Ήταν ένα υπεραπόρρητο όπλο του αμερικανικού στρατού το οποίο μπορούσε να καταρρίψει αεροπλάνο της εποχής εξ αποστάσεως προκαλώντας μηχανική βλάβη στον κινητήρα χωρίς να το χτυπήσει απευθείας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι 50 χρόνια μετά, το αμερικάνικο αυτό όπλο θάχει τελειοποιηθεί, θάναι πάντα απόρρητο, δεν θα δίνεται σε συμμάχους και θα χρησιμοποιείται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Αποκλείεται λοιπόν να το διαθέτει ο τούρκικος στρατός.
Στο πάρα πάνω λοιπόν απόρρητο αμερικάνικο οπλικό σύστημα, το οποίο ασφαλώς θα γνώριζαν οι ειδικευμένοι και μη δημοσιογράφοι δεν αναφέρθηκε ούτε ένας τους. Μήπως γιατί ο κόσμος θα το συνέδεε ανενδοίαστα με την πτώση του ελικοπτέρου;
Η κατάρριψη του ελληνικού ελικόπτερου τη συγκεκριμένη στιγμή είχε ένα και μόνο σκοπό. Ν’ αποτραπεί πάσει θυσία ανακατάληψη των Ίμια από τις ελληνικές δυνάμεις και να τραβήξει το χαλί κάτω απ’ τα πόδια όσων ζητούσαν κάτι τέτιο. Η ανακατάληψη των Ίμια που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αρκετά εύκολα, θα σήμαινε καταστροφή για τους εμπνευστές της επιχείρησης Ιμια, την πλήρη αποτυχία της. Γιατί δεν θ’ αφαιρούσε απλά τον κυριότερο μοχλό πίεσης κατά της ελληνικής κυβέρνησης αλλά γιατί θα κατέρρεε παταγωδώς ο περιβόητος εκβιασμός-απειλή πολέμου μέσω του οποίου εξαναγκάστηκε τελικά σε υπόγραφή συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση. Για τους ουμανιστές πλανητάρχες η ζωή των τριών Ελλήνων φαντάρων δεν λογαριάζεται μπροστά στις αδήριτες αναγκαιότητες της νέας τάξης πραγμάτων στο Αιγαίο.
Η σημερινή λοιπόν ασυλία και το απυρόβλητο του Σημίτη δεν έχει να κάνει ούτε με το έργο του ή τις ικανότητες του, ούτε με το Μάαστριχτ αφού εκτός του ΚΚΕ δεν υπάρχει σήμερα κοινοβουλευτικός πολιτικός που ν’ αμφισβητεί ουσιαστικά το «μονόδρομο του Μάαστριχτ». Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο η στάση του στους πρόσφατους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες δεν είναι άσχετη με τα Ίμια. Η στάση πλήρους αδιαφορίας που επέδειξε βρίσκεται σε αντίθεση με τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που αποδέχτηκαν πανίσχυρες κυβερνήσεις μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών με πολύ πιο ανίσχυρους απεργούς και προέρχεται από τη βεβαιότητα πως ό,τι και αν γίνονταν θα παρέμενε άφθαρτος. Έχοντας βγει αλώβητος και θριαμβευτής από την πανωλεθρία στα Ίμια, τα κοινωνικά μέτωπα φάνταζαν παιχνιδάκια μπροστά τους. Παρέμεινε λοιπόν απόμακρος παρατηρητής γνωρίζοντας ότι με οποιαδήποτε έκβαση θάταν ο σίγουρος νικητής. Γιατί μέχρι νάρθει η ώρα, πρέπει να τον κρατήσουν ακηλίδωτο.
Περιττό να προσθέσουμε ότι σ’ αυτήν την προπαγανδιστική εκστρατεία κύριο ρόλο έπαιζε και πάλι το γνωστό συγκρότημα, το οποίο άλλωστε ανταμείφθηκε με τον γνωστό προκλητικό διορισμό του λαμπρού «δημοσιογράφου» διευθυντή του.
Αν στην προηγούμενη δεκαετία μπορεί να υπήρχαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ορισμένοι που πίστευαν ειλικρινά τη σοσιαλιστική ρητορεία του, σήμερα δεν υπάρχει κανείς. Έχοντας υιοθετήσει τυφλά την πολιτική πρακτική της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, το νέο δογματισμό της μοναδιαίας σκέψης με καθυστέρηση δεκαετίας και σε μια εποχή που στη Δύση, τα αποτελέσματα της αρχίζουν ν αμφισβητούνται ακόμη κι απ’ τους πρώτους θιασώτες της, δεν έχει να πει τίποτε, δεν έχει αυτόνομο πολιτικό λόγο, πρόγραμμα, ούτε καν στόχους. Όσο ψευδώνυμος ήταν ο σοσιαλισμός του 80 άλλο τόσο είναι ο σημερινός εκσυγχρονισμός, στο κοινωνικό η πατριωτικό του πρόσωπο. Το ΠΑΣΟΚ —με την ευρεία έννοια που περιλαμβάνει και τα ανώτερα κυβερνητικά στελέχη που μπορεί να μην είναι μέλη — έχει μεταβληθεί σήμερα σε ένα χώρο, όπου άτομα και ομάδες ανταγωνίζονται με στόχο την καταλεηλάτηση των διάφορων κοινοτικών κονδυλίων. Αν πέτυχε μια κοινωνικοποίηση αυτή είναι της ρεμούλας. Τον Κοσκωτά έχουν σήμερα διαδεχθεί εκατοντάδες μικρότεροι.
Από το Διδυμότειχο και το Άγιο Όρος μέχρι τη Γαύδο, κυβερνητικά στελέχη, κομματικοί τοπικοί παράγοντες, μεσαία στελέχη της Διοίκησης, μηχανικοί, εργολάβοι, τεχνικές εταιρείες, στελέχη της αυτοδιοίκησης κλπ. εκπονούν «έργα» χωρίς κανένα πρόγραμμα, χωρίς ιεράρχηση αναγκών, ενίοτε τελείως άχρηστα, κατασπαταλώντας τα διάφορα πακέτα Ντελόρ, με μοναδικό στόχο τις διάφορες μίζες. Στον ενδοκομματικό αυτό πόλεμο αλλά και τη συναλλαγή μετέρχονται οποιοδήποτε μέσο, παραβιάζοντας ανοιχτά κανόνες και νόμους που οι ίδιοι θέσπισαν αφού γνωρίζουν ότι έχουν εξασφαλισμένη ατιμωρησία με την κάλυψη της Κυβέρνησης και την ανυπαρξία της Δικαιοσύνης. Ο πολυδιαφημιζόμενος λοιπόν εκσυγχρονισμός είναι αδύνατος αφού θα σήμαινε ανοιχτή σύγκρουση του Σημίτη και της ομάδας του με τον πάρα πάνω κομματικό μηχανισμό που τον στηρίζει κι απ’ τον οποίο εξαρτάται όπως τόδειξε το πρόσφατο παράδειγμα του καζίνου του Φλοίσβου. Μπροστά στο καραμπινάτο σκάνδαλο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ της κοινοβουλευτικής Επιτροπής δεν τόλμησαν να παραπέμψουν το Λίβανο και τη Στάη γιατί όπως είπαν, η παραπομπή τους θα παρέσυρε και το Λαλιώτη.
Προς την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Σας στέλνουμε την τελευταία παράγραφο της χθεσινής, μας προκήρυξης η οποία παραλήφθηκε εκ παραδρομής.
Υ.Γ. 2. Εμείς βέβαια εκτοξεύσαμε τη ρουκέτα ενάντια στην Αμερικάνικη Πρεσβεία στις 15 Φλεβάρη του 1996.
Οι λόγοι αυτής της ενέργειας ήταν τόσο φανεροί και κατανοητοί που γι’ αυτό δεν στείλαμε προκήρυξη.
Τα χάχανα, η γενική θυμηδία και το κράξιμο που προκάλεσαν αυθόρμητα και σ’ αυτούς ακόμη τους βουλευτές, οι δημόσιες ευχαριστίες του πρωθυπουργού Σημίτη προς τους Αμερικάνους ήταν αρκούντως εύγλωττα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου