Βάρβαροι μογγολότουρκοι...Όταν ο "εθνικός" τους ποιητής εξυμνούσε την ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία

H ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ και η ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ήταν μόνιμη πρακτική σε όλη την Οθωμανικά Αυτοκρατορία, επί αιώνες.Το παιδομάζωμα αποσκοπούσε στον ανεφοδιασμό των γυναικείων και αντρικών χαρεμιών σε παλλακίδες,ή σε αγόρια,που χρησίμευαν ώς «ερωτικοί σκλάβοι» για την ιακανοποίηση των ομοφυλοφιλικών και ετεροφυλοφιλικών ορέξεων των Σουλτάνων και όχι μόνο.Το αντρικό χαρέμι ΕΝΤΕΡΟΥΝ ανέδειξε έναν ποιητή που ύμνησε την ομοφυλοφιλία και τους "ερωτικούς σκλάβους" του συγκεκριμένου Χαρεμιού: τον gay ποιητή Enderunlu Fazil…

Ο Τούρκος ποιητής Ederunlu Fazil έζησε το 1.759 -1.810. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η ομοφυλοφιλική σχέση με αγόρια και νέους ήταν..... συνήθης πρακτική από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, αλλά αποτελούσε και ένα δημοφιλές θέμα για την ποίηση. Ένα μεγάλο μέρος της γραφής του Fazil είναι ρητά ομοφυλοφιλική. Το πιο διάσημο έργο του είναι το «Βιβλίο των Ωραίων Ανδρών», στο οποίο αναφέρεται λεπτομερώς στις «ιδιότητες» και τα «χαρακτηριστικά» των αγοριών που προέρχονται από πολλές διαφορετικές πόλεις και πολιτισμούς: από το Χαλέπι ως τη Ζανζιβάρη, και απο τους Εβραίους ως τους Τσιγγάνους. Στο βιβλίο του : « Άνδρες Χορευτές», ο ίδιος αναφέρεται με λεπτομέρειες στις «ιδιότητες» των διάφορων ανδρών χορευτών (Köçek) στην Κωνσταντινούπολη, όπως αυτό αναλυτικά:

«Οι αναλογίες και το παράστημα του Μισιρλή, (Σάχη του Τζενγκίζ), είναι μοναδικά. Είναι εβραϊκής καταγωγής. Όταν αρχίζει να χορεύει με ολόκληρο το σώμα του, τρελλαίνει το κοινό... Έχει μυριάδες εραστές. Τόσο το πρόσωπό του, όσο και τα πόδια του, είναι πανέμορφα στη όψη. Ακόμα πιό όμορφος είναι όταν ξετυλίγει το σαλβάρι του (παντελόνι) ...»

Μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα η επιρροή των Ευρωπαίων έκανε τους Τούρκους να αλλάξουν «επιφανειακά» σελίδα, αναφορικά με τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ εκδηλώσεις της Ομοφυλοφιλικής "αγάπης" των Τούρκων για τους άνδρες χορευτές Köçek και τα «εσώκλειστα αγόρια των χαρεμιών» iç oglan (απ’ όπου προέρχεται η γνωστή έκφραση «τσογλάνι»).

Μετά την εγκαθίδρυση του κράτους των Νεότουρκων απο τον Κεμάλ, οι πρακτικές αυτές δεν εξαλείφθηκαν, απλώς παρέμειναν στο σκοτάδι... Η ομοφυλοφιλία και η παιδοφιλία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην κουλτούρα του Ισλάμ. Για αιώνες, επικρατούσε η ομοφυλοφιλία και η παιδοφιλία, με άνισες σχέσεις όπου μικρά αγόρια (που συνήθως προέρχονταν απο το παιδομάζωμα) εξαναγκάζονταν σε συμμετοχή στο παθητικό πρωκτικό σέξ και σε κάθε ανωμαλία των Τούρκων Σουλτάνων, πασάδων, αξιωματούχων και όχι μόνο... ΠΗΓΗ

Οι Άντρες χορευτές köçek ήταν πολύ όμορφοι νέοι αρσενικοί “χορευτές” θηλυπρεπώς ντυμένοι (σαλβάρια, κοσμήματα, φέσι, ντέφι και έντονο βάψιμο), που χρησίμευαν ως διασκεδαστές των ανώτερων Οθωμανικών τάξεων και εργάτες του sex. Οι köçek προέρχονταν από τους ΜΗ Μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σλάβοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Αλβανοί, Εβραίοι, Τσερκέζοι, Ρομά, Μολδαβοί). Το “επάγγελμα” ήταν απαγορευμένο για τους Μουσουλμάνους, καθώς εθεωρείτο υποτιμητικό για την Μουσουλμανική αξιοπρέπεια.

Η λέξη köçek προέρχεται από την τουρκική λέξη küçük, που σημαίνει μικρός (κούτσικος).

Η “κουλτούρα” των köçek ξεκίνησε αρχικά από τα χαρέμια των Παλατιών (Σαράι) και από τον 17ο μέχρι και τον 19ο αιώνα αποτελούσε την πολυτελή διασκέδαση των εύπορων και υψηλών Οθωμανικών τάξεων.

Η εκπαίδευση των köçek άρχιζε στην ηλικία των 6-7 ετών κι έπειτα από 6 περίπου χρόνια “πρακτικής εξάσκησης”, εθεωρούντο ολοκληρωμένοι καλλιτέχνες. Η καριέρα τους διαρκούσε για όσο χρονικό διάστημα ο köçek παρέμενε άτριχος και με προεφηβική εμφάνιση. Μέσα στα υποχρεωτικά του καθήκοντα ήταν και αυτό του παθητικού σεξ (συχνά ύστερα από …δημοπρασία).

Ο John Cam Hobhouse, συνταξιδιώτης του Lord Byron, έγραψε στο ημερολόγιό του, στις 19 Μαΐου 1910 :

“Πήγαμε με τον Byron σε μια γιορτή….Είδαμε δύο αγόρια να εκτελούν έναν γυναικείο χορό….έσειαν τους γοφούς και τα μακριά μαλλιά τους… κάλυψαν τα κεφάλια τους με ένα ύφασμα και φιλήθηκαν…..Στην Αγγλία, θα είχαν απαγχονιστεί…. Γι΄αυτό το κτηνώδες θέαμα πληρώσαμε 55 πιάστρα.”

Μια παραλλαγή των köçek ήταν οι tavşan oğlan (“rabbit boys”), που προέρχονταν κυρίως από τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου και τη Θάλασσα του Μαρμαρά και εκτός των υπολοίπων “καθηκόντων”, υπηρετούσαν και σαν οινοχόοι, ντυμένοι με προκλητικά γυναικεία ρούχα.

Πολλά από τα Ελληνόπουλα που προήλθαν απο τη Σφαγή της Χίου, πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης, (47.000 Χίοι όμηροι πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης).

ΠΗΓΗ